خــوشـا عـشـرت سـرای کـابــل و دامـان کـهـسـارشکــه نـاخــن بــر دل گـل مـی زنـد مـژگـان هـر خــارشخوشا وقتی که چشمم از سوادش سرمه چین گرددشـوم چـون ع…
| خــوشـا عـشـرت سـرای کـابــل و دامـان کـهـسـارش | کــه نـاخــن بــر دل گـل مـی زنـد مـژگـان هـر خــارش |
| خوشا وقتی که چشمم از سوادش سرمه چین گردد | شـوم چـون عـاشـقـان و عـارفـان از جــان گـرفـتــارش |
| ز وصـــف لـــالـــه او، رنـــگ بــــر روی ســـخــــن دارم | نــگــه را چـــهــره ای ســـازم ز ســیــر ارغــوان زارش |
| چــه مـوزون اسـت یـارب طـاق ابــروی پــل مـسـتــان | خـــدا از چـــشـــم شــور زاهــدان بـــادا نــگــهــدارش |
| خـضر چـون گوشه ای بـگرفتـه است از دامن کوهش؟ | اگـر خـوشـتـر نیامـد از بـهشـت این طـرف کـهسـارش |
| اگــر در رفــعــت بــرج فــلــک ســایـش نـمــی بــیـنـد | چــرا خــورشـیـد را از طـرف سـرافـتــاده دســتــارش؟ |
| حـــصـــار مـــارپـــیــچـــش اژدهــای گـــنــج را مــانــد | ولـی ارزد بــه گـنـج شــایـگـان هـر خــشــت دیـوارش |
| نـظـرگـاه تــمـاشــایـی اســت در وی هـر گـذرگـاهـی | هــمــیــشــه کــاروان مــصــر مــی آیــد بــه بـــازارش |
| حــسـاب مـه جــبــیـنـان لـب بــامـش کـه مـی دانـد؟ | دو صــد خــورشــیـد رو افــتــاده در هـر پــای دیـوارش |
| بـه صـبــح عـیـد مـی خـنـدد گـل رخـسـاره صـبـحـش | بــه شــام قــدر پــهـلــو مـی زنـد زلــف شــب تــارش |
| تـــعـــالـــی الـــلـــه از بـــاغ جـــهـــان آرا و شـــهــرآرا | که طوبی خشک برجا مانده است از رشک اشجارش |
| نــاز صــبـــح واجــب مــی شــود بـــر پـــاکــدامــانــان | سـفـیدی می کـند چـون در دل شـب یاسـمین زارش |
| بــه عـمـر خــضـر سـروش طـعـن کـوتــاهـی ازان دارد | که عـمری بـوده اسـت از جـان دم عـیسـی هوادارش |
| نـمـی دانـم قــمـاش بــرگ گــل، لـیـک ایـنـقــدر دانـم | کـه بــر مـخـمـل زنـد نـیـش درشـتــی سـوزن خـارش |
| گــلـوســوزســت از بــس نـغــمـه هـای عــنـدلـیـب او | چــو آتــش بــرگ، مـی ریـزد شــرر از نـوک مـنـقـارش |
| درخـتــانـش چـو سـرو از بــرگـریـزی ایـمـن انـد ایـمـن | خـــزان رنــگــی نــدارد از گــل رخــســار اشــجـــارش |
| خـضـر تـیـری بـه تـاریـکـی فـکـنـد از چـشـمـه حـیـوان | بــیــا ایــنــجــا حــیــات جــاودان بــرگــیــر ز انــهــارش |
| تـکـلـف بـر طـرف، این قـسـم مـلـکـی را بـه این زینت | ســپــهــداری چــو نــواب ظــفــرخــان بــود در کــارش |
| نــوای جـــغــد چـــون آوازه عـــنــقــا بـــه گــوش آیــد | خـوشـا ملکی کـه بـاشـد شـحـنه عـدل تـو معـمارش |
| فــلــک از آفــتــاب آیـیـنـه داری پــیـشــه مــی ســازد | کـه گـرم حــرف گـردد طــوطــی کــلـک شــکــربــارش |
| چـــو از هــنـــد دوات آیــد بـــرون طـــاوس کـــلـــک او | خــورد صــد مـارپــیـچ رشــک کـبــک از طـرز رفـتــارش |
| نــبـــاشــد حــاجـــت ســر ســایــه بـــال هــمــا او را | سـعـادت هـمـچـو گـل مـی رویـد از اطـراف دسـتـارش |
| بــلــنـد اقــبــالــیـی دارد کــه گــر بــر آســمــان تــازد | بـــه زور بـــازوی قــدرت کــنــد بـــا خــاک هــمــوارش |
| ز بــس در عـهـد او دزدی بــرافـتــاده اســت از عــالـم | نـیـارد خــصـم دزدیـدن سـر از شـمـشـیـر خـونـبــارش |
| ربــایـد تــیـزی از الـمـاس و ســرخــی از لـب مـرجــان | نـمـایـد جــوهـر خــود را چــو شــمـشــیـر گـهـربــارش |
| خــدنـگـش را مـگـو بــهـر چــه سـرخـی در دهـن دارد | ز خـون دشـمـنـان پـان مـی خـورد لـبـهـای سـوفـارش |
| سـری کـز جـنـبــش ابــروی تـیـغـش بــر زمـیـن افـتـد | کــه بــرمــی دارد از خــاک مــذلــت جــز ســر دارش؟ |
| عــنــان بـــاددســتـــی چــون گــذارد رایــض جـــودش | اگـر صـد بـادپـا بـاشـد کـه مـی بـخـشـد بـه یکـبـارش |
| چــه گـویـم از بــلـنـدیـهـای طـبــع آســمـان ســیـرش | بـه دوش عـرش کـرسـی مـی نـهـد از رتـبـه افـکـارش |
| الــهــی تــا جــهــان آرا و شــهــرآرا بــه جــا بـــاشــد | جـــهـــان آرایـــی و آرایـــش کـــشـــور بــــود کـــارش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
