رســیـد عــیـد و ز مــا مــاه روزه کــرد گــذروداع بــایـد کـردش کـه کـرد رای ســفــربـه مـا مـقـدمـه عـید فـر خـجـسـتـه رسـیدبــرانـد روزه فــرخــنـد…
| رســیـد عــیـد و ز مــا مــاه روزه کــرد گــذر | وداع بــایـد کـردش کـه کـرد رای ســفــر |
| بـه مـا مـقـدمـه عـید فـر خـجـسـتـه رسـید | بــرانـد روزه فــرخــنـده ســاقـه لـشــکـر |
| بـرفـت زود ز نـزدیک مـا و نیسـت شـگـفـت | کـه زودتــر رود آن چــیـز کـو گـرامـی تــر |
| مـه صـیـام درخـتــی اسـت بــار او رحــمـت | بـه آب زهد تـوان خورد هم ز شاخش بـر |
| بـــزرگــوار مــهــا و خـــجـــســـتـــه ایــامــا | چـه گفـت خـواهی از ما بـه خـالق اکـبـر |
| نـداشـتـیـم تــو را آنـچـنـان کـه واجـب بــود | شدی و ماند حـقت خلق را بـه گردن بـر |
| حـقت شناخـت که داند چـنانکه هسـت روا | بـسرت بـرد که داند چـنانکه بـرد بـه سر |
| امـیـر غـازی مـحـمـود سـیـف دولـت و دیـن | خــدایـگـان جــهـانـدار خــســرو صــفــدر |
| مـظـفـری مـلـکـی کـش مـلـوک روی زمـین | همـی بـبـوسـند از بـندگـی رکـاب بـه زر |
| سـپـهر خـواسـت که بـاشد مظفر و میمون | ستاره خواست که باشدش گوهر افسر |
| از آن سـپـهـر بـر افـراخـت هـمـچـو ایوانـش | وز آن سـتـاره فروزنده گشت همچـو گهر |
| بدان سبب که فلک پاره ای ز همت اوست | هـمـی نـگـردد قــادر بــر او قـضــا و قـدر |
| زمــیـن ز ســم پــی پــیـل کــوه پــیــکــر او | همی بـلـرزد ز آن سـاخـت کـوه را لـنگـر |
| وز آن کـه گـوهر بـر افـسـرش همی بـاشـد | شده اسـت تـابـش خـورشید دایه گوهر |
| خــدایـگــانــا آمــد مــه صــیـام و گــذشــت | تـو شـادمـانه بـمـان در جـلـالـت و مگـذر |
| بـه کامگاری و دولت بـه تـخـت ملک نشین | بـه شـادمانی و رامش بـسـاط لهو سـیر |
| گـذاردی حــق روزه چــنـانـکــه واجــب بــود | بــه حــاصـل آمـد خــشــنـودی ایـزد داور |
| خـجـسـتـه بـاشـد شـب قـدرو روز نـو از تـو | هر آنچـه کـردی پـذیرفـتـه درگه محـشـر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
