کشتی در گـِل نشسته را مــــانم
کـفـتـــر مجـروح خسته را مانم
پنجره ای رو به آفـتـاب مراست
عـاشق از خویش رسته را مانم
چـشـم به دست کـسی ندوخته ام
از هـمه کس دل گسسته را مانم
مضطرب و درهــم و پــریشانم
از خـطــر مـرگ جسته را مانم
راه نـبــردم بـه شـهـــر آیـنـه ها
بـر ورقی خــط بـسـتـه را مانم
زخمی از پـــا فـتـاده ای هسـتـم
قـــایـــق پـهـلـو شکسته را مانم
کـفـتـــر مجـروح خسته را مانم
پنجره ای رو به آفـتـاب مراست
عـاشق از خویش رسته را مانم
چـشـم به دست کـسی ندوخته ام
از هـمه کس دل گسسته را مانم
مضطرب و درهــم و پــریشانم
از خـطــر مـرگ جسته را مانم
راه نـبــردم بـه شـهـــر آیـنـه ها
بـر ورقی خــط بـسـتـه را مانم
زخمی از پـــا فـتـاده ای هسـتـم
قـــایـــق پـهـلـو شکسته را مانم
شاعر داود طالبی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
