داود شفاعی( دهاتی) – شانه ای نیست

ازلبش واژه بریزد، غزلی بردارم

به همین فاصله ی لعنتی و دور قسم

حاضرم با مژه تا پیش تو را بشمارم

باخیرام گوزلرین اوت آلیشیر قلبیمدن

توبگو دل به چه کس غیر خودت بسپارم

دیمه بیزدن ده گچیپ اوز باشوو آللاتما

اولورم قیز نجه دست از سر تو بردارم

چون نهنگی که به ساحل زده از تنهایی

شانه ای نیست که دلتنگ، سری بگذارم