ســکــنــدر شــهـنــشــاه اقــلــیـم رازبــه اقــلــیـم گــیــری چــو شــد ســرفــرازســپــاهـش ز خــشـکـی بــرآورد گـردز خــشــکــی ســوی تـــری آهــ…
| ســکــنــدر شــهـنــشــاه اقــلــیـم راز | بــه اقــلــیـم گــیــری چــو شــد ســرفــراز |
| ســپــاهـش ز خــشـکـی بــرآورد گـرد | ز خــشــکــی ســوی تـــری آهــنــگ کــرد |
| چو کشتی لب خویش را خشک یافت | زمــام عــزیــمــت ســوی بـــحـــر تـــافــت |
| ســپـــه را بـــه ســاحــل کــه آرام داد | بـــه تـــنـــهـــاروی پـــا بـــه دریـــا نـــهـــاد |
| قــد گــیـر شــد آب هـمــچــون زمــیـن | نـشــد خــاطــر از بــیـم غــرقـش غــمـیـن |
| هـمـی رفـت بـر آب بـی تـرس و بــاک | بــدانــســان کــه پــویـنــده بــر روی خــاک |
| پــس از آب شــد کـوه قـافـش مـطـاف | چو طفلان رسید از «الف بی » به «قاف » |
| قــوی پــیـکــری دیـد بــس بــاشــکـوه | زده دســــت هـــا در کــــمـــرگــــاه کــــوه |
| بــدو گـفـت ایـن کـوه را نـام چـیـسـت | تـــو را نـــزد ایـــن کـــوه آرام چـــیـــســـت |
| چـــه انــدیــشــه در خــاطــر آورده ای | کـه دســتــش چــنـیـن در کـمـر کــرده ای |
| بــگــفــتــا کــه ایـن را بــود قــاف نــام | زمــیـن را کــنــد لــنـگــری صــبــح و شــام |
| ازان دســـت هــا در کـــمـــر دارمـــش | کــه جـــنــبـــیــدن از جـــای نــگــذارمــش |
| بــه هـر بــقــعــه در عــالــم آب و گــل | ازیـــن کـــوه یـــک رگ بــــود مـــتــــصــــل |
| چـو بـر بـقـعـه ای خـشـم گیرد خـدای | ازان رگ بــــجــــنـــبــــانـــم آن را ز جــــای |
| بــه یـک لـحـظـه زیـر و زبــر سـازمـش | ز بـــنـــیــاد هـــســـتـــی بـــرانـــدازمـــش |
| بـدینسان سخـن را چـو شد فتـح بـاب | گـــشـــادنـــد بــــا هـــم زبـــان خـــطـــاب |
| سؤالــات مــشــکــل در انــداخــتـــنــد | جــــوابــــات روشـــن بــــپــــرداخـــتــــنـــد |
| بــه لـطـف مـقـالـات و حـسـن سـمـاع | رســـانـــدنــد صـــحـــبـــت بـــه حـــد وداع |
| ســکـنـدر بــدو گـفــت کـای ســرفـراز | کــه بـــاشـــد بـــه رویــت در فـــیــض بـــاز |
| دریــن راه مــپـــســنــدم از واپــســان | بـــه مــن زیــن در بـــاز فــیــضــی رســـان |
| بــگــو نـکــتــه ای چــنـد دانـاپــســنـد | کـــه در دیــن و دنــیــا بـــود ســـودمـــنـــد |
| ازان پــی بـــه گــنــج مــعــانــی بـــرم | بـــه اصـــحـــاب خـــود ارمـــغـــانــی بـــرم |
| بـگـفـت ای سـکـنـدر درین کـهنـه کـاخ | کــه رخـــش امــل راســت مــیــدان فــراخ |
| بــه چــشــم خــرد نـاظــر وقـت بــاش | بــه حــســن عــمـل حــاضــر وقــت بــاش |
| چــو شــب در رســد یـاد فــردا مـکــن | بـــه دل فـــکــر بـــیــهــوده را جـــا مــکــن |
| مـخـور غـم کـه فـردا چـه پــیـش آیـدم | ز ایــــام بـــــر دل چـــــه نــــیــــش آیــــدم |
| ز خــوان ســپــهــرم چــه روزی شــود | کـــز اســــبــــاب دولـــت فــــروزی شــــود |
| چـو زریـن عـلـم بــرکـشـدم صـبــحـدم | ســپــر بــفــکــنــد شــاه انــجــم حــشــم |
| مگو چـون رسد شب چـه سان بـگذرد | بـــه ســـود جـــهـــان یـــا زیـــان بـــگـــذرد |
| خــداونــدگــاری کــه شــب مــی بــرد | چــــو شــــب مــــی بــــرد روز مــــی آورد |
| شـب و روز هـر یک بـه تـقـدیر اوسـت | گــرفــتـــار زنــجــیــر تـــســخــیــر اوســت |
| چـو خـواهـد چـنـان بــگـذرانـد شـبــت | کـــه نـــایــد ز خـــنـــده فـــراهــم لـــبـــت |
| وگــر خــواهـد آنــســان کــنــد روز تــو | کــــه از حــــد رود گــــریـــه و ســــوز تــــو |
| بــکــن هـر چــه امـروزت آیـد ز دســت | کـه خـواهـد اجــل دسـتــت از کـار بــسـت |
| بـکار آنچـه خـواهی چـه گندم چـه جـو | کــه امــروز کـــشـــت اســـت و فـــردا درو |
| مـقـامـات فـردوس عــنـبــر ســرشــت | کــه بـــاشــد نــظــرگــاه اهــل بــهــشــت |
| بـــود صــورت فــعــل هــای جـــمــیــل | بـــه ســوی ریــاض جــنــانــشــان دلــیــل |
| بــه اســبــاب گـیـتــی مـکـن خــرمـی | کــه بـــســـیــار او راســـت رو در کـــمــی |
| بـه شادی در او غنچـه ای کم شکفت | کـه آخــر بــه صـد غـصـه در خـون نـخــفـت |
| ز آهـن دلــی بــگــســل و مـوم بــاش | پــــنـــاه اســــیـــران مـــظــــلـــوم بــــاش |
| بـه هـر کـس ره چـرب و نـرمـی سـپـر | مــنــه پـــای چــون شــمــع ازیــن ره بـــدر |
| چـو سـبـزه لـطـیـفـی درشـتـی مـکـن | چــو گــل نــازکــی خــارپــشــتــی مــکــن |
| غــضــب را بــر آتــش زن از حــلــم آب | مــکــن در بــد و نــیـک گــیــتــی شــتــاب |
| مـنـه پــا بــه ره جـز بــه تـدبــیـر و رای | کـــه افـــتـــد بـــه رو قـــاصـــد تـــیــزپـــای |
| بـــســـا کــار کــاول نــمــایــد صـــواب | ولــیــکـــن چـــو بـــرداری از وی حـــجـــاب |
| بــه لــوح جــبــیــن از شــکــاف قــلــم | ز خــــط خــــطــــا بــــیـــنــــی او را رقــــم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
