خواب دیدن زلیخا یوسف را علیه السلام نوبت دوم و سلسله عشق وی جنبیدن و وی را در ورطه جنون کشیدن

خـوش آن دل کاندر او منزل کند عـشـقز کـار عـالـمـش غـافـل کـنـد عـشــقدر او رخـــشـــنــده بـــرقــی بـــرفـــروزدکـه صـبـر و هـوش را خـرمـن بـسـوزدنــ…

خـوش آن دل کاندر او منزل کند عـشـق	ز کـار عـالـمـش غـافـل کـنـد عـشــق
در او رخـــشـــنــده بـــرقــی بـــرفـــروزد	کـه صـبـر و هـوش را خـرمـن بـسـوزد
نـــمـــانـــد در وی انـــدوه ســـلـــامـــت	شــود کــاهـی بــر او کــوه مـلــامــت
چــنـان جــانـش مـلـامـت کــیـش گــردد	کـه عـشـقـش از ملـامت بـیش گـردد
زلـیخـا همـچـو مه می کـاسـت سـالـی	پـس از سالی که شد بـدرش هلالی
هـلـال آســا شــبــی پــشـت خــمـیـده	نـشـسـتــه در شـفـق از خــون دیـده
همی گفـت ای فـلک بـا من چـه کـردی	رســـانــدی آفـــتـــابـــم را بـــه زردی
فـکـنـدی چــون کـمـانـم ز اســتــقـامـت	نــشــانــم کــردی از تــیـر مــلــامــت
بــه دســت ســرکـشــی دادی عـنـانـم	کـزو جــز سـرکـشـی چــیـزی نـدانـم
نـــهـــاده در دلــــم از مـــهـــر تــــابــــی	بـخـیلـی می کـند بـا من بـه خـوابـی
بــه بــیـداری نــگــردد هــمــنــشــیـنــم	نـیـایـد هـم کـه در خـوابــش بــبـیـنـم
نـشـان بــخــت بــیـداریـسـت آن خــواب	کـه در وی بــیـنـم آن مـاه جـهـانـتـاب
نـگــیـرد چــشــم مــن در خــفــتــن آرام	ز بـخـت خـویشتـن خـوابـش دهم وام
بـــود بـــخــتــم شــود از خــواب بــیــدار	نـــمـــایــد یــارم انـــدر خـــواب دیــدار
همی گفت این سخن تا پاسی از شب	رســـده جـــانــش از انــدوه بـــر لــب
ز نــاگــه زیـن خــیـالــش خــواب بــربــود	نـبـود آن خـواب بـل بـیـهـوشـیـی بـود
هـنــوزش تــن نـیـاســوده بــه بــســتــر	درآمـــــــد آرزوی جـــــــانــــــش از در
هــمـــان صـــورت کـــز اول زد بـــر او راه	درآمــد بـــا رخــی روشــنــتــر از مــاه
نـظــر چــون بــر رخ زیـبــایـش انـداخــت	ز جا بـرجست و سر در پایش انداخت
زمـیـن بــوســیـد کـای ســرو گـل انـدام	کـه هـم صـبــرم ز دل بـردی هـم آرام
بـــه آن صـــانـــع کـــه از نــور آفـــریــدت	ز هـــر آلـــایـــشــــی دور آفـــریـــدت
تــو را بــر خــیــل خــوبــان ســروری داد	بــه لـطـف از آب حــیـوان بــرتــری داد
قـدت را گـلـبـن بــسـتـان جـان سـاخـت	لــبــت را مـایـه قــوت روان ســاخــت
ز روی دلـفــروزت شــمـعــی افــروخــت	که چون پـروانه مرغ جـان من سوخت
ز مـشــکـیـن گـیـســوان دادت کـمـنـدی	کـه بـر من زو بـه هر موییسـت بـندی
تــنـم را سـاخـت چـون مـوی از مـیـانـت	دلــم را تــنــگ چــون مــیـم دهـانــت
کـه بــر جــان مـن بــیـدل بــبــخــشــای	بـه پـاسـخ لـعـل شـکـر بـار بـگـشـای
بــگــو بــا ایـن جــمــال و دلــســتــانــی	کــیـی تــو وز کــدامــیـن خــانــدانــی
درخــشـان گـوهـری کـانـت کـدام اسـت	گـرامـی شـاهی ایوانـت کـدام اسـت
بـــــگــــفــــتــــا از نــــژاد آدمــــم مــــن	ز جــنـس آب و خــاک عــالــمــم مـن
کنی دعـوی که هسـتـم بـر تـو عـاشـق	اگـر هـســتــی دریـن گـفـتــار صـادق
حـــق مـــهــر و وفـــای مـــن نــگـــه دار	بـه بـی جـفـتـی رضـای مـن نـگـه دار
مــکـــن دنــدان رســـیــده شـــکـــرت را	مــســاز الــمــاس دیــده گــوهــرت را
تــو را از مـن اگـر بــر سـیـنـه داغ اسـت	نـپــنـداری کـزان داغــم فــراغ اســت
مــرا هـم دل بــه دام تــوســت در بــنــد	ز داغ عـشـق تـو هسـتـم نشـانمـنـد
زلــیــخــا چــون بــدیـد آن مــهــربــانــی	ز لــعــل او شــنـیـد آن نـکــتــه رانـی
گـــرفـــت از نـــو پــــری دیـــوانـــه ای را	فـتــاد آتــش بــه جــان پــروانـه ای را
سری مسـت خـیال از خـواب بـرخـاست	جگر پـر سوز و جان پـر تاب بـرخاست
بـــه دل انـــدوه او انـــبـــوهـــتـــر شـــد	بــه گــردون دودش از انـدوه بــر شــد
یکـی صـد گـشـت سـودایی کـه بـودش	ز حـد بـگذشـت غـوغـایی کـه بـودش
زمـام عــقـل بــیـرون رفـتــش از دســت	ز بــنـد پـنـد و قـیـد مـصـلـحـت رسـت
همی زد همچو غنچه جـیب جـان چـاک	چـو لاله خون دل می ریخت بـر خـاک
گــهـی از مــهـر رویـش روی مــی کــنـد	گـهی بـر یاد زلـفـش مـوی مـی کـنـد
پـرسـتـاران بـه هر سـویش نشـسـتـنـد	بـه گـرد مه چـو هاله حـلقـه بـسـتـند
اگـر زان حــلـقـه بــودی هـیـچ تــقـصـیـر	بـرون جستی ز حلقه راست چون تیر
وگــر نـگــرفــتــیـش آن حــلــقــه دامـان	سـوی بـرزن شـدی سـروش خـرامان
وگــر بــنـدش نـکــردی غــنــچــه کــردار	چـو گـل بـی پـرده کـردی رو بـه بــازار
پـــدر زان واقــعــه چـــون گــشــت آگــاه	دوا جــــو شــــد ز دانـــایـــان درگــــاه
بــه تــدبــیـرش بــه هـر راهـی دویـدنــد	بــه از زنــجــیــر تــدبــیـری نــدیــدنــد
بـــفـــرمـــودنــد پـــیــچـــان مـــاری از زر	کـه بـاشـد مـهره دار از لـعـل و گـوهر
بـه سـیمین سـاقـش آن مار گـهر سـنج	درآمـد حـلـقـه زن چـون مـار بــر گـنـج
زلـــیـــخـــا بـــود گـــنـــج خـــوبـــی آری	بـــود هــر گـــنــج را نـــاچـــار مـــاری
چـــو زریــن مــار زیــر دامــنــش خــفــت	ز دیده مـهره مـی بـارید و مـی گـفـت
مـرا پــای دل انـدر عـشـق بــنـد اســت	همان بـندم ازین عـالم پـسـند اسـت
سـبــک دسـتــی چــرخ عـمـر فـرســای	بــدیـن بــنـدم چـرا سـازد گـران پــای
مـرا خــود قــوت پــایـی نـمــانـده ســت	بـه هیچ آمد شدن رایی نمانده سـت
بـه این بـنـد گـران پـا بـسـتـنم چـیسـت	بـدین تـیغ جـفا دل خـستـنم چـیست
فــرو رفــتــه ســت پـــای ســرو در گــل	ره جنبـش بـر او گشتـه ست مشکل
چـه حـکـمـت بـاغـبـان بـیـنـد دریـن بـاب	کــه زنــجــیـرش نـهـد بــر پــای از آب
بـــه پـــای دلـــبـــری زنـــجـــیــر بـــایــد	کـه در یک لـحـظـه هوش از من ربـاید
نــبــاشــد در نــظــر چــنــدان درنــگــش	کــه بــیـنـم ســیـر روی لـالـه رنـگـش
ز مـن چــون بــرق رخـشـان بــگـذرد زود	بـــــر آرد از دل پـــــر آتـــــشـــــم دود
اگـــر یــاری دهـــد بـــخـــت بـــلـــنـــدم	بــدیـن زنــجــیــر زر پــایـش بــبــنــدم
بــبــیـنـم روی او چــنــدان کــه خــواهـم	بـــدو روشـــن شــود روز ســـیــاهــم
چــه مــی گــویــم نــگــاری نــاز پـــرورد	کـه گر بـر پـشـت پـا بـنشـیندش گرد
بـــه روی جـــان نــشـــیــنــد کــوه دردم	بــــســــاط شـــادمـــانـــی درنـــوردم
پــسـنـدم کـی فـتــد بــر خــاطـرش بــار	بــه ســیـمــیـن ســاق او از بــنـد آزار
مـرا صـد تــیـغ خــوشــتــر بــر دل تــنـگ	کــه در دامــان او خــاری زنــد چــنـگ
ازیــن افــســـانــه هــای عــاشـــقــانــه	یــکــی افــتـــاد نــاگــه در نــشـــانــه
فـتــاد از زخــم آن در سـیـنـه اش چــاک	چـو صـیـد زخـمـنـاک افـتـاد بــر خـاک
بـه بـیهـوشـی زمـانـی گـشـت دمـسـاز	دگـر آمـد بــه حــال خــویـشـتــن بــاز
بـــه افـــســـون دل دیــوانـــه خـــویــش	ز ســر آغــاز کـرد افـســانـه خــویـش
گـهـی در گـریه گـه در خـنـده مـی شـد	گهی می مرد و گاهی زنده می شد
همـی شـد هر دم از حـالـی بـه حـالـی	بـدینسـان بـود حـالـش تـا بـه سـالی