گـفـت ای شـه خـلـوتــی کـن خـانـه رادور کــن هـم خــویـش و هـم بــیـگــانـه راکـــس نــدارد گـــوش در دهــلـــیــزهــاتــا بـــپــرســم زیــن کــنــیـ…
گـفـت ای شـه خـلـوتــی کـن خـانـه را | دور کــن هـم خــویـش و هـم بــیـگــانـه را |
کـــس نــدارد گـــوش در دهــلـــیــزهــا | تــا بـــپــرســم زیــن کــنــیــزک چــیــزهــا |
خــانــه خــالــی مــانــد و یـک دیـار نــه | جــز طــبــیـب و جــز هـمــان بــیـمــار نــه |
نـرم نـرمـک گـفـت شـهر تـو کـجـاسـت | کـه عــلـاج اهـل هـر شــهـری جــداســت |
وانـدر آن شـهـر از قـرابــت کـیـســتــت | خـویـشـی و پـیـوسـتـگـی بــا چـیـسـتـت |
دسـت بــر نـبـضـش نـهـاد و یـک بـیـک | بــــاز مـــی پـــرســـیـــد از جـــور فـــلـــک |
چـون کـسـی را خـار در پــایـش جــهـد | پــــای خــــود را بــــر ســــر زانـــو نـــهـــد |
وز ســر سـوزن هـمـی جــویـد ســرش | ور نــیــابـــد مــی کـــنــد بـــا لــب تـــرش |
خــار در پــا شــد چــنــیـن دشــواریـاب | خــــار در دل چــــون بـــــود وا ده جـــــواب |
خــار در دل گــر بــدیـدی هـر خــســی | دســت کـی بــودی غـمـان را بــر کـسـی |
کــس بـــه زیــر دم خــر خـــاری نــهــد | خـــر نـــدانــد دفـــع آن بـــر مـــی جـــهــد |
بــر جــهـد وان خــار مــحــکــم تــر زنـد | عـــاقــلــی بـــایــد کــه خـــاری بـــرکــنــد |
خــر ز بـــهــر دفــع خــار از ســوز و درد | جـفـتــه مـی انـداخـت صـد جــا زخـم کـرد |
آن حــکــیــم خــارچــیـن اســتــاد بــود | دســـت مــی زد جـــابـــجـــا مــی آزمــود |
زان کــنــیــزک بـــر طــریــق داســتــان | بـــاز مــی پـــرســـیــد حـــال دوســـتـــان |
بـا حـکـیم او قـصـه ها می گفـت فـاش | از مـقــام و خــواجــگــان و شــهـر و بــاش |
سـوی قصه گقتـنش می داشت گوش | سوی نبض و جستنش می داشت هوش |
تـا کـه نـبــض از نـام کـی گـردد جـهـان | او بـــود مــقــصـــود جـــانــش در جـــهــان |
دوســتــان و شــهــر او را بـــرشــمــرد | بـــعـــد از آن شـــهــری دگــر را نــام بـــرد |
گفت چون بیرون شدی از شهر خویش | در کـدامـیـن شـهـر بــودسـتـی تـو بــیـش |
نام شـهری گفت و زان هم در گذشـت | رنــگ روی و نــبــض او دیــگــر نــگــشــت |
خـواجــگـان و شـهـرهـا را یـک بــه یـک | بـــاز گــفـــت از جـــای و از نــان و نــمــک |
شـهـر شـهر و خـانـه خـانـه قـصـه کـرد | نـه رگــش جــنـبــیـد و نـه رخ گـشــت زرد |
نـبــض او بــر حـال خـود بــد بـی گـزنـد | تــا بــپــرســیـد از ســمــرقــنـد چــو قــنـد |
نـبـض جـسـت و روی سـرخ و زرد شـد | کـــز ســـمـــرقـــنــدی زرگـــر فـــرد شـــد |
چـون ز رنـجـور آن حـکـیم این راز یـافـت | اصــــل آن درد و بــــلــــا را بــــاز یـــافــــت |
گــفــت کــوی او کــدامــســت در گــذر | او ســـر پـــل گــفـــت و کــوی غـــاتـــفـــر |
گفت دانسـتـم که رنجـت چـیسـت زود | در خــلــاصــت ســحــرهـا خــواهـم نـمـود |
شــاد بـــاش و فــارغ و آمــن کــه مــن | آن کــنــم بـــا تــو کــه بـــاران بـــا چــمــن |
مـن غـم تـو مـی خـورم تـو غـم مـخـور | بــر تــو مـن مــشــفــق تــرم از صــد پــدر |
هـان و هـان ایـن راز را بــا کــس مـگــو | گرچـه از تـو شـه کـند بـس جـسـت و جـو |
خـــانــه اســـرار تـــو چـــون دل شـــود | آن مــــرادت زودتـــــر حـــــاصــــل شـــــود |
گفـت پـیغـامبـر کـه هر کـه سـر نهفـت | زود گـــردد بـــا مـــراد خـــویــش جـــفـــت |
دانـه چــون انـدر زمـیـن پــنـهـان شــود | ســر او ســرســبـــزی بـــســتـــان شــود |
زر و نــقـــره گـــر نـــبـــودنــدی نــهــان | پـــرورش کـــی یــافـــتـــنـــدی زیــر کـــان |
وعــده هــا و لــطــفــهـای آن حــکــیـم | کــــرد آن رنــــجـــــور را آمــــن ز بـــــیــــم |
وعـده هـا بــاشـد حـقـیـقـی دل پــذیـر | وعـده هـا بــاشـد مـجــازی تــا ســه گـیـر |
وعـــــده اهــــل کـــــرم گـــــنــــج روان | وعـــــده نـــــا اهـــــل شـــــد رنـــــج روان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج