قالب شعر: قطعه

همه آباد نشینان زخرابی ترسند

من خرابت شدم و دم به دم آبادترم

با نوایِ غمِ تو ، در دوجهان شادترم

می زنم جام از آن باده و دلشادترم

اشک چشمم شده آئینه یِ داغِ بصرم

با خیالت به شبِ بی سحرم می گذرم

دل به زُلفَت گِره افتاده و آرام ندارد

می تپد سینه ام از شوق ، چو مرغِ سحرم

من به شوق آمدم ، تا که بگویم نظرم

واله ام ، که در شور غمت شعله ورم

السِّلامُ عَلَیک یا ثارالّله

۱۴۰۲/۰۴/۰۳

ثبت شده در کتاب آئینه ای

رمل مثمن مخبون