سیه چرده ای را کسی زشت خواندجـوابـی بـگـفـتـش کـه حـیران بـمـانـدنه مـن صـورت خـویش خـود کـرده امکـه عـیـبـم شـمـاری کـه بـد کـرده امتـو را بـا مـن ار…
| سیه چرده ای را کسی زشت خواند | جـوابـی بـگـفـتـش کـه حـیران بـمـانـد |
| نه مـن صـورت خـویش خـود کـرده ام | کـه عـیـبـم شـمـاری کـه بـد کـرده ام |
| تـو را بـا مـن ار زشـت رویم چـه کـار؟ | نـه آخــر مــنـم زشــت و زیـبــا نــگــار |
| از آنم کـه بـر سـر نـبـشـتـی ز پـیش | نـه کـم کـردم ای بـنـده پـرور نه بـیش |
| تـــو دانــایــی آخـــر کــه قــادر نــیــم | تــوانـای مـطــلـق تــویـی، مـن کـیـم؟ |
| گـرم ره نـمـایـی رســیـدم بــه خــیـر | وگــر گــم کــنـی بــاز مـانـدم ز ســیـر |
| جــهـان آفــریـن گــر نــه یـاری کــنــد | کــجــا بــنــده پــرهــیـزگــاری کــنــد؟ |
| *** | |
| چـه خوش گفت درویش کوتـاه دست | که شب توبه کرد و سحرگه شکست |
| گـر او تـوبـه بـخـشـد بـمـانـد درسـت | که پیمان ما بی ثبـات است و سست |
| بـه حـقت که چـشـمم ز بـاطـل بـدوز | بــه نـورت کـه فــردا بــه نـارم مـســوز |
| ز مـســکـیـنـیـم روی در خــاک رفــت | غــبـــار گــنــاهــم بـــر افــلــاک رفــت |
| تـو یـک نـوبـت ای ابـر رحـمـت بــبــار | کــه در پــیـش بــاران نــپــایــد غــبــار |
| ز جـرمم در این مملکـت جـاه نیسـت | ولـیـکـن بـه مـلـکـی دگـر راه نـیـسـت |
| تــو دانـی ضـمـیـر زبــان بــســتــگـان | تــو مـرهـم نـهـی بــر دل خـسـتــگـان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
