رفــــت پــــیـــش بــــوعــــلـــی آن پــــیـــر زنکـاغـذی زر بــرد کـیـن بــسـتــان ز مـنشــیـخ گــفــتــش عــهـد دارم مــن کــه نــیـزجـز ز حـق نـس…
| رفــــت پــــیـــش بــــوعــــلـــی آن پــــیـــر زن | کـاغـذی زر بــرد کـیـن بــسـتــان ز مـن |
| شــیـخ گــفــتــش عــهـد دارم مــن کــه نــیـز | جـز ز حـق نـسـتـانم از کـس هیچ چـیز |
| پـــیـــرزن در حـــال گـــفـــت ای بــــوعـــلـــی | از کــــجـــــا آوردی آخـــــر احـــــولــــی |
| تـــو دریـــن ره مـــرد عـــقـــد و حـــل نـــه ای | چــنـد بــیـنـی غــیـر اگـر احــول نـه ای |
| مـــرد را در دیــده آنـــجـــا غـــیــر نـــیــســـت | زانـک آنـجـا کـعـبـه نـی و دیـر نـیـسـت |
| هــم ازو بـــشـــنـــو ســـخـــنـــهــا آشـــکـــار | هــم بـــدو مـــانـــد وجـــودش پـــایــدار |
| هــم جـــزو کـــس را نـــبـــیــنـــد یــک زمـــان | هــم جـــزو کـــس رانـــدانـــد جـــاودان |
| هـــــم درو، هـــــم زو و هـــــم بـــــا او بـــــود | هـم بــرون از هـرســه ایـن نـیـکـو بــود |
| هــــرک در دریــــای وحــــدت گــــم نــــشــــد | گـــر هــمـــه آدم بـــود مـــردم نــشـــد |
| هـــر یــک از اهـــل هـــنـــر وز اهـــل عـــیــب | آفــتـــابـــی دارد انــدر غـــیــب غــیــب |
| عــــاقــــبـــــت روزی بـــــود کــــان آفــــتــــاب | بــا خــودش گــیــرد، بــرانــدازد نــقــاب |
| هــــرک او در آفـــــتـــــاب خـــــود رســـــیــــد | تـو یقـین می دان کـه نیک و بـد رسـید |
| تــا تــو بـــاشــی، نــیــک و بــد ایــنــجــا بــود | چـون تـو گـم گـشـتـی همه سـودا بـود |
| ور تــــو مـــانـــی در وجــــود خــــویـــش بــــاز | نــیـک و بــد بــیـنــی بــســی و ره دراز |
| تــــا کــــه از هـــیـــچــــی پــــدیـــدار آمـــدی | درگـــرفـــت خـــود گـــرفـــتـــار آمـــدی |
| کـــاشـــکـــی اکـــنـــون چــــو اول بــــودیـــی | یـعـنـی از هـســتــی مـعـطـل بــودیـی |
| از صـــفـــات بــــد بــــه کـــلـــی پــــاک شـــو | بـعـد از آن بـادی بـه کـف بـا خـاک شـو |
| تــــو کــــجــــا دانـــی کــــه انـــدر تــــن تــــرا | چــه پــلـیـدیـهـاسـت چــه گـلـخـن تــرا |
| مـــــار و کـــــژدم در تـــــو زیــــر پـــــرده انــــد | خـفـتـه انـد و خـویشـتـن گـم کـرده انـد |
| گـــر ســـر مـــویـــی فـــراایـــشـــان کـــنـــی | هـر یکـی را همـچـو صـد ثـعـبـان کـنـی |
| هـــر کـــســـی را دوزخ پــــر مـــار هـــســـت | تــا بـــپـــردازی تــو دوزخ کــار هــســت |
| گــــر بــــرون آیـــی ز یــــک یـــک پــــاک تــــو | خوش بـه خواب اندر شوی در خـاک تـو |
| ورنـــه زیـــر خــــاک چــــه کـــژدم چــــه مـــار | مـی گــزنـدت ســخــت تــا روز شــمـار |
| هـر کـسـی کـو بــی خــبــر زیـن پــاکـیـســت | هرکـه خـواهی گـیر کـرمی خـاکـیسـت |
| تـــاکـــی ای عـــطـــار ازیـــن حـــرف مـــجـــاز | بــــا ســـر اســـرارتـــوحـــیـــد آی بـــاز |
| مــرد ســـالــک چـــون رســد ایــن جـــایــگــاه | جــــایـــگــــاه مـــرد بــــرخــــیـــزد ز راه |
| گــــم شــــود، زیــــرا کــــه پـــــیــــدا آیــــد او | گـــنـــگ گـــردد، زانـــک گـــویــا آیــد او |
| جــزو گــردد، کــل شــود، نــه کــل، نــه جــزو | صورتـی بـاشـد صفت نه جـان، نه عضو |
| هـــر چــــهـــار آیـــد بــــرون از هـــر چــــهـــار | صـــد هـــزار آیــد فـــزون از صـــد هــزار |
| در دبــــیـــرســــتــــان ایـــن ســــر عـــجــــب | صـد هـزاران عـقـل بـینـی خـشـک لـب |
| عـــقــل ایــنــجـــا کــیــســـت افــتـــاده بـــدر | مــانــده طــفــلــی کــو ز مــادر زاد کــر |
| ذره ای بـــرهــرک ایــن ســـر تـــافـــتـــســـت | سـر ز مـلـک هـر دو عـالـم تــافـتـسـت |
| خـود چـو ایـن کـس نـیـسـت مـویـی در مـیـان | چـون نـتـابـد سـر چـو مـویـی از جـهـان |
| گرچه این کس نیست کل این هم کس است | گر وجودست وعدم هم این کس است |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
