فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 31 فروردین 1404

پایگاه خبری شاعر

حکایت پسر یحیی برمکی و صفت بخل وی

داشــت یـحــیـای بــرمـکـی پــســریبـــلـــکـــه فـــرزنــد بـــخـــل را پـــدرییـــاد کـــردی ز بــــخـــشـــش پـــدرانگـریـه بــرداشــتــی چــو نـوح…

داشــت یـحــیـای بــرمـکـی پــســری بـــلـــکـــه فـــرزنــد بـــخـــل را پـــدری
یـــاد کـــردی ز بــــخـــشـــش پـــدران گـریـه بــرداشــتــی چــو نـوحــه گـران
کــان هــمــه ســیــم و زر چــرا دادنــد زو پـــی مـــن ذخـــیــره نـــنـــهــادنـــد
تــا مـن اکـنـون بــه هـر درم سـتـمـی دیــــدمـــــی و نــــدادمـــــی درمـــــی
هـیـچ نــادیـده ای کــه مــهـره یـشــم لـعــل و گــوهـر نـمـودیـش در چــشــم
تــا بــه حــدی لئیــم بــود و بـــخــیــل کـــــه اگـــــر روز مــــرگ عـــــزرائیــــل
بـــخــل کــردی بــه بـــاد در قــولــنــج گــر چــه جــانــش بــرآمــدی زان رنــج
نـان گـرفــتــی ز وی بــه فــدیـه جــان جـــــــان روان دادی نــــــدادی نـــــــان
داشـــت مـــیــراث بـــنـــده ای ز پـــدر بــسـتــه در خـدمـتــش چـو مـور کـمـر
تـــنــی از لــاغــری بـــه مــو نــزدیــک چــون مــیــان بــتــان هــمــه بـــاریــک
بــودی از بــس گــرســنـگــی خــورده چــون خــیـالــی نــه زنــده نــی مــرده
جــامـه ای در بــرش ســراســر چــاک در حـــرمـــان دیـــگـــرش هـــر چــــاک
بــوالــفــضــولــی چــو حــال او را دیــد خــبــر از خـوان خـواجــه اش پــرسـیـد
گفـت کو را شـکسـت خـوانی هسـت در فـراخـی بــسـی کـم از کـف دسـت
گرد خوان صحن و کاسه اش بس آش هـر یـکـی هـمـچــو دانـه خــشـخــاش
کـــز ســـر ســـوزنــش خـــراشـــیــده صــحــن مــا کــاســه زان تــراشــیــده
مـــگـــس از آش او شـــود مـــحــــروم گــر نــهــد پــشــه ای در آن خــرطــوم
نیم شب خـوان کشد بـه خـانه و بـس کـه نه پـشـه سـت آن زمـان نه مگـس
بـعـد ازان سـوی جـامه اش نگـریسـت گفت در جامه چاکت این همه چیست
گــر چــه بــر خــوردنــی نـیـی فــیـروز بــاری ایـن چــاک هــای جــامــه بــدوز
گــفــت بـــر ســوزنــی نــدارم دســت کـه تـوان خـرقـه ای بـه هـم پـیـوسـت
خــواجــه ام را ز بـــصــره تـــا بـــغــداد گــــر بـــــود پــــر ز ســــوزن پــــولــــاد
پــس ز کــنــعــان بــیــایــد اســرائیــل هــمـــره جـــبـــرئیــل و مـــیــکـــائیــل
خـــانــه کـــعـــبـــه را کـــنــنـــد گـــرو چـــنـــد روز اوفـــتــــنـــد در تــــگ و دو
تـا بـه آن جـسـت و جـوی پـی در پـی ســـوزنــی عـــاریــت کـــنـــنـــد از وی
تـــا زنـــد بــــخـــیـــه درزی چـــالـــاک آنـچـه بــر یـوسـف از قـفـا شـده چـاک
نــــدهــــد ســــوزن آن فــــرومــــایـــه نــــکــــنــــد شــــادشــــان ازان وایـــه
بــــفـــســـرد از تــــوهـــم آن غـــر زن کــه شــود ســـوده نــاگــه آن ســوزن
گــــیــــردش لــــایــــزال تـــــب لــــرزه زان تـــبـــش در خـــیـــال صـــد هـــرزه

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج