دزدی بخانه پارسائی درآمد چندانکه جست چیزی نیافت دل تنگ شد. پارسا را خبر شد. گلیمی که بر آن خفته بود در راه دزد انداخت تا محروم نشودشـــنــیــدم کـــه …
| دزدی بخانه پارسائی درآمد چندانکه جست چیزی نیافت دل تنگ شد. پارسا را خبر شد. گلیمی که بر آن خفته بود در راه دزد انداخت تا محروم نشود | |
| شـــنــیــدم کـــه مــردمـــان راه خـــدای | دل دشـــمـــنـــان را نــکـــردنـــد تـــنــگ |
| تــرا کــی مــیــســر شــود ایــن مــقــام | کـه بــا دوسـتـانـت خـلـافـسـت و جـنـگ |
| مودت اهل صفا چه در روی و چه در قفا نه چنان کز پست عیب گیرند و در پیشت میرند | |
| در بـــرابـــر چــو گــوســپــنــد ســلــیــم | در قــفــا هــمــچـــو گــرگ مــردمــخـــوار |
| هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد | بی گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
