شنیدم که بگریست سلطان رومبـــر نــیــکـــمـــردی ز اهــل عـــلـــومکه پـایابـم از دست دشمن نماندجـز این قـلـعـه در شـهر بـا من نمـاندبـسـی جـهد کـردم …
| شنیدم که بگریست سلطان روم | بـــر نــیــکـــمـــردی ز اهــل عـــلـــوم |
| که پـایابـم از دست دشمن نماند | جـز این قـلـعـه در شـهر بـا من نمـاند |
| بـسـی جـهد کـردم که فـرزند من | پــس از مــن بـــود ســرور انــجــمــن |
| کنون دشمن بـدگهر دسـت یافت | سـر دسـت مـردی و جـهـدم بــتـافـت |
| چه تدبـیر سازم، چه درمان کنم؟ | کـه از غـم بــفـرســود جــان در تــنـم |
| بـگفت ای بـرادر غم خـویش خـور | کـه از عـمـر بــهـتــر شـد و بــیـشـتـر |
| تو را این قدر تا بمانی بـس است | چو رفتی جهان جای دیگر کس است |
| اگر هوشـمندسـت وگر بـی خـرد | غــم او مـخــور کــو غــم خــود خــورد |
| مـشـقـت نـیـرزد جـهـان داشـتـن | گـرفـتـن بـه شـمـشـیر و بـگـذاشـتـن |
| کـه را دانـی از خـسـروان عـجــم | ز عــهــد فــریـدون و ضــحــاک و جــم |
| که در تـخت و ملکش نیامد زوال؟ | نــمــانــد بـــجــز مــلــک ایــزد تــعــال |
| کـه را جـاودان مـانـدن امـید مـاند | چـو کـس را نـبـینی کـه جـاوید مـاند؟ |
| کـرا سـیم و زر ماند و گـنج و مال | پـس از وی بـه چـنـدی شـود پـایـمـال |
| وزان کـس کـه خـیری بـماند روان | دمــادم رســد رحـــمــتـــش بـــر روان |
| بـزرگـی کـز او نـام نـیـکـو نـمـانـد | تــوان گـفــت بــا اهـل دل کـو نـمـانـد |
| الـــا تـــا درخـــت کـــرم پــــروری | گـــر امـــیــدواری کـــز او بـــر خـــوری |
| کـرم کـن کـه فـردا که دیوان نهند | مــنــازل بــمــقــدار احــســان دهـنــد |
| یکی را که سـعـی قـدم پـیشـتـر | بــه درگـاه حــق، مـنـزلـت بــیـشــتــر |
| یکی بـاز پـس خـاین و شـرمسـار | نــیــابــد هــمــی مــزد نــاکــرده کــار |
| بهل تا به دندان بـرد پشت دست | تـنـوری چـنـین گـرم و نـان درنـبـسـت |
| بــدانـی گــه غــلــه بــرداشــتــن | کـه سـسـتـی بـود تـخـم نـاکـاشـتـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
