پــادشــاهـی مــاه وش، خــورشــیـد فــرداشـت چــون یـوسـف یـکـی زیـبــا پــسـرکـس بـه حـسـن او پـسـر هرگز نداشـتهیچ خـلق آن حـشـمت و آن عـز نداشـتخـــ…
| پــادشــاهـی مــاه وش، خــورشــیـد فــر | داشـت چــون یـوسـف یـکـی زیـبــا پــسـر |
| کـس بـه حـسـن او پـسـر هرگز نداشـت | هیچ خـلق آن حـشـمت و آن عـز نداشـت |
| خـــاک او بـــودنـــد دلـــبـــنــدان هــمـــه | بــــنـــده رویـــش خــــداونـــدان هـــمــــه |
| گـــر بـــه شـــب از پـــرده پـــیــدا آمــدی | آفـــتــــابــــی نـــو بــــه صـــحـــرا آمـــدی |
| روی او را وصـــف کــردن روی نــیــســـت | زانــک مــه از روی او یـک مــوی نـیـســت |
| گـــر رســـن کـــردی از آن زلـــف دو تـــاه | صــد هــزاران دل فــرو رفــتـــی بـــه چــاه |
| زلــف عـــالــم ســـوز آن شـــمــع طـــراز | کــــار کـــردی بــــرهـــمـــه عــــالـــم دراز |
| وصـف شـسـت زلـف آن یـوسـف جــمـال | هـیـچ نــتــوان گــفــت در پــنــجــاه ســال |
| چــشـم چــون نـرگـس اگـر بــر هـم زدی | آتــــش انـــدر جــــمـــلـــه عــــالــــم زدی |
| خـــنــده او چـــون شــکــر کــردی نــثـــار | صــد هـزاران گـل شــکـفـتــی بــی بــهـار |
| از دهـانـش خــود نـشــد مـعــلــوم هـیـچ | زانــک نــتــوان گــفــت از مــعــدوم هــیـچ |
| چــــون ز زیـــر پــــرده بــــیـــرون آمــــدی | هـر ســر مــویـش بــه صــد خــون آمــدی |
| فــتــنــه جــان و جــهــان بــود آن پــســر | هــرچ گــویـم بــیـش از آن بــود آن پــســر |
| چــو بــرون رانـدی ســوی مـیـدان فــرس | بــرهـنـه بــودیـش تــیـغ از پــیـش و پــس |
| هــرک ســوی آن پـــســر کــردی نــگــاه | بـــرگــرفـــتـــنــدیــش در ســـاعـــت ز راه |
| بـــود درویــشــی گــدایــی بـــی خــبـــر | بــی سـر و بــن شـد ز عـشـق آن پــسـر |
| قسـم ازو جـز عـجـز و آشـفـتـن نداشـت | جـانـش مـی شـد زهـره گـفـتـن نـداشـت |
| چــون بــیـافـت آن درد را هـم پــشــت او | عشق و غم درجان و در دل می کشت او |
| روز و شـب در کـوی او بــنـشـسـتـه بـود | چـشـم از خـلـق جـهـان بــربــسـتــه بــود |
| هـیـچ کــس مـحــرم نـبــودش در جــهـان | همـچـنان مـی گـشـت بـا غـم بـی جـنان |
| روز و شب رویی چو زر، اشکی چو سیم | مـنـتـظـر بــنـشـسـتـه بــودی دل دو نـیـم |
| زنـــده زان بــــودی گـــدای نـــا صـــبــــور | کــان پــســر گـه گـاه بــگـذشــتــی ز دور |
| شـــاه زاد، از دور چـــون پـــیـــدا شـــدی | جـــمـــلـــه بــــازار پــــر غـــوغـــا شـــدی |
| در جـهـان بــرخـاسـتــی صـد رسـتــخـیـز | خـــلـــق یــک ســـر آمـــدنــدی درگـــریــز |
| چـاوشـان از پـیش و از پـس مـی شـدنـد | هـر زمـان در خـون صـد کـس مـی شـدنـد |
| بــانـگ بــردا بــرد مـی رفــتــی بــه مــاه | قـرب یـک فـرســنـگ بــگـرفــتــی ســپــاه |
| چــون شــنـیـدی بــانـگ چــاوش آن گــدا | ســر بــگــشــتــیــش و در افــتــادی ز پــا |
| غــشـــیــش آوردی و در خـــون مــانــدی | وز وجـــود خـــویـــش بـــیـــرون مـــانـــدی |
| چــشـم بــایـسـتــی در آن دم صـد هـزار | تـــا بـــرو بـــگـــریــســـتـــی خـــون زار زار |
| گــاه چــون نــیــلــی شــدی آن نــاتــوان | گـــاه خـــون از زیـــر او گـــشـــتــــی روان |
| گـــاه بـــفـــســـردی ز آهــش اشـــک او | گــاه اشــکــش ســوخــتـــی از رشــک او |
| نـیـم کــشــتــه، نـیـم مــرده، نـیـم جــان | وز تــهــی دســتــی نــبــودش نــیـم نــان |
| این چـنـین کـس را چـنین افـتـاده پـسـت | آن چــنـان شـه زاده چـون آیـد بــه دسـت |
| نــیــم ذره ســایــه بـــود آن بـــی خــبـــر | خــواســت تــا خــورشــیـد درگــیـرد بــبــر |
| مـی شـد آن شـه زاده روزی بــا ســپــاه | آن گـــدا یـــک نـــعـــره زد آن جـــایـــگـــاه |
| زو بــرآمــد نــعــره و بــی خــویــش شــد | گفت جـانم سـوخـت و عقل از پـیش شـد |
| چـند خـواهم سـوخـت جـان خـویش ازین | نـیـسـت صـبــر و طـاقـت مـن بـیـش ازیـن |
| این سـخـن می گفت آن سـرگشتـه مرد | هـر زمــان بــر ســنـگ مـی زد ســر ز درد |
| چـون بـگـفـت این، گـشـت زایل هوش او | پـس روان شـد خـون ز چـشـم و گـوش او |
| چـــــاوش شـــــه زاده زو آگـــــاه شـــــد | عــزم غــمــزش کــرد، پــیـش شــاه شــد |
| گــفـــت بـــر شـــه زاده تـــو شـــهــریــار | عـــشـــق آوردســـت رنـــدی بـــی قـــرار |
| شــاه از غــیـرت چــنـان مــدهـوش شــد | کــز تـــف دل مــغــز او پـــر جـــوش شـــد |
| گــفــت بــرخــیـزیــد بــردارش کــشــیــد | پــای بــسـتـه، سـر نـگـوسـارش کـشـیـد |
| در زمـــان رفـــتـــنـــد خـــیـــل پـــادشـــا | حــــلـــقــــه ای کــــردنـــد گـــرد آن گـــدا |
| پــس بـــســوی دار کــردنــدش کــشــان | بــر سـر او گـشـت خـلـقـی خـون فـشـان |
| نـــه ز دردش هـــیــچ کـــس آگـــاه بـــود | نـه کـســش آنـجــا شـفـاعـت خــواه بــود |
| چـــــون بــــــه زیـــــر دار آوردش و زیـــــر | ز آتـــش حـــســـرت بـــرآمـــد زو نــفـــیــر |
| گــفـــت مــهــلــم ده ز بـــهــر کـــردگـــار | تـــا کــنــم یــک ســجـــده بـــاری زیــر دار |
| مـــهــل دادش آن وزیــر خـــشـــم نـــاک | تـــا نــهــاد او روی خـــود بـــر روی خـــاک |
| پــس مــیــان ســجــده گــفــتــا ای الــه | چـون بـخـواهـد کـشـت شـاهم بـی گـنـاه |
| پــیـش از آن کـز جــان بــرآیـم بــی خـبــر | روزیــــم گــــردان جــــمــــال آن پــــســــر |
| تـــا بـــبـــیــنـــم روی او یــک بـــار نـــیــز | جـــان کـــنـــم بـــر روی او ایـــثـــار نـــیـــز |
| چــون بــبــیـنـم روی آن شــه زاد خــوش | صـــد هـــزار جــــان تــــوانـــم داد خـــوش |
| پــادشـاهـا بــنـده حـاجـت خـواه تــسـت | عـاشـقـتـسـت و کـشـتـه ایـن راه تـسـت |
| هـســتــم از جــان بــنــده ایـن در هـنــوز | گــر شــدم عــاشــق، نـیـم کــافــر هـنـوز |
| چـون تـو حـاجـت مـی بــر آری صـد هـزار | حــــاجــــت مـــن کــــن روا کــــارم بــــرآر |
| چون بـخواست این حاجـت آن مظلوم راه | تــــیـــر او آمـــد مـــگـــر بــــر جـــایـــگـــاه |
| چــون شــنــیــد آن راز او پــنــهــان و زیـر | درد کـــــردش دل ز درد آن فــــــقــــــیـــــر |
| رفـت پــیـش پــادشـاه و مـی گـریـســت | حـال آن دل داده بـرگـفـتـش کـه چـیسـت |
| زاری او در مـــنـــاجـــاتـــش بــــگـــفـــت | در مـیـان ســجــده حــاجــاتــش بــگـفــت |
| شـــــــاه را دردی ازو در دل فـــــــتـــــــاد | خــوش شــد و بــر عــفــو کـردن دل نـهـاد |
| شـــاه حـــالــی گــفــت آن شـــه زاده را | ســــر مـــگــــردان آن ز پــــا افــــتــــاده را |
| ایـــن زمـــان بــــرخــــیـــز زیـــر دار شـــو | پــیـش آن ســرگـشـتــه خــون خــوار شـو |
| مـــســــتــــمـــنـــد خــــویـــش را آواز ده | بـــــی دل تـــــســـــت او، دل او بــــــازده |
| لـطــف کـن بــا او کـه قــهـر تــو کـشــیـد | نـوش خــور بــا او کــه زهـر تــو چــشــیـد |
| از رهــش بـــرگــیــر ســوی گــلــشــن آر | چــون بــیـایـی، بــا خـودش پــیـش مـن آر |
| رفـــت آن شـــه زاده یــوســـف جـــمــال | تـــا نــشـــیــنــد بـــا گـــدایــی در وصـــال |
| رفــت آن خـــورشـــیــد روی آتـــشـــیــن | تـــا شـــود بـــا ذره خـــلـــوت نـــشـــیـــن |
| رفــت آن دریــای پـــر گــوهــر خـــوشــی | تــا کـنـد بــا قــطــره دســت انـدرکـشــی |
| از خــوشـی ایـن جــایـگـه بــر سـر زنـیـد | پـــای بـــرکــوبـــیــد، دســتــی بـــرزنــیــد |
| آخــــــر آن شـــــه زاده زیـــــر دار شـــــد | چـــون قــیــامــت فــتـــنــه بـــیــدار شـــد |
| آن گـــدا را در هـــلـــاک افـــتــــاده دیـــد | ســرنــگــون بــر روی خــاک افــتــاده دیــد |
| خــاک از خـون دو چــشـمـش گـل شـده | عـالـمـی پــر حــســرتــش حــاصـل شـده |
| مـحـو گـشـتــه، گـم شـده، نـاچــیـز هـم | زیــن بــتــر چــه بــود دگــر، آن نــیــز هــم |
| چـون چـنـان دیـد آن بــه خـون افـتــاده را | آب در چـــــشــــم آمــــد آن شــــه زاده را |
| خـواسـت تـا پـنهان کـند اشـک از سـپـاه | بــر نــمــی آمــد مــگــر بـــا اشــک شــاه |
| اشــک چــون بـــاران روان کــرد آن زمــان | گـشـت حـاصـل صـد جــهـان درد آن زمـان |
| هــرک او در عــشــق صــادق آمــدســت | بــر سـرش مـعـشـوق عـاشـق آمـدســت |
| گـر بــه صــدق عــشــق پــیـش آیـد تــرا | عــاشــقـت مـعــشــوق خــویـش آیـد تــرا |
| عــاقــبـــت شــه زاده خــورشــیــد فــش | از ســر لــطــف آن گــدا را خــوانـد خــوش |
| آن گــــدا آواز او نــــشــــنــــیــــده بـــــود | لــیــک بـــســـیــاری ز دورش دیــده بـــود |
| چــون گــدا بـــرداشــت روی از خــاک راه | در بــــــرابــــــر دیـــــد روی پــــــادشـــــاه |
| آتـــــش ســـــوزنـــــده بـــــا دریــــای آب | گــرچــه مــی ســوزد، نــیـارد هـیـچ تــاب |
| بــــود آن درویـــش بــــی دل آتــــشــــی | قــربـــتـــش افــتـــاد بـــا دریــا خـــوشــی |
| جــان بــه لـب آورد، گـفـت ای شــهـریـار | چــون چــنـیـنـم مـی تــوانـی کــشــت زار |
| حــاجــت ایــن لــشــگــر گــر بـــز نــبــود | ایــن بــگــفــت و گــویـیـی هــرگــز نــبــود |
| نـعـره ای زد، جـان بــبــخـشـیـد و بــمـرد | هـمـچــو شـمـعـی بــاز خــنـدیـد و بــمـرد |
| چــون وصــال دلـبــرش مـعــلـوم گـشــت | فـانـی مـطــلـق شــد و مـعــدوم گـشــت |
| ســــالـــکـــان دانـــنـــد در مـــیـــدان درد | تــا فــنـای عــشــق بــا مــردان چــه کــرد |
| ای وجــــودت بــــا عـــدم آمـــیـــخـــتــــه | لــــذت تــــو بــــا عــــدم آمــــیـــخــــتــــه |
| تــــا نــــیــــاری مــــدتــــی زیــــر و زبــــر | کــی تــوانــی یــافــت ز آســایــش خــبــر |
| دسـت بـگشـاده چـو بـرقـی جـسـتـه ای | وز خــلـاشـه پــیـش بــرقـی بــســتــه ای |
| ایــن چـــه کـــارتـــســـت مــردانــه درآی | عـــقـــل بـــرهـــم ســـوز دیـــوانـــه درآی |
| گــر نــخــواهــی کــرد تــو ایـن کــیـمــیـا | یـــک نـــفـــس بـــاری بـــنـــظـــاره بـــیـــا |
| چـند اندیشـی چـو من بـی خـویش شـو | یک نـفـس در خـویـش پـیـش انـدیش شـو |
| تـــا دمــی آخــر بـــه درویــشــی رســی | در کــمــال ذوق بــی خــویـشــی رســی |
| مـن کـه نـه مـن مـانـده ام نـه غــیـر مـن | بــرتــر اســت از عــقـل شــر و خــیـر مـن |
| گـم شـدم در خــویـشــتــن یـک بــارگـی | چــاره مــن نــیــســت جــز بــیــچــارگــی |
| آفــتــاب فــقــر چــون بــر مــن بــتــافــت | هــر دو عــالــم هـم ز یـک روزن بــتــافــت |
| مـــن چـــو دیـــدم پــــرتـــو آن آفـــتــــاب | مــن بـــمــانــدم بـــاز شــد آبـــی بـــه آب |
| هــرچ گــاهــی بـــردم و گــه بـــاخـــتـــم | جـــمـــلـــه در آب ســـیـــاه انـــداخـــتـــم |
| محـو گـشـتـم، گـم شـدم، هیچـم نمـاند | ســایــه مــانــدم ذره پـــیــچـــم نــمــانــد |
| قــطــره بــودم، گــم شــدم در بـــحــر راز | مــی نــیــابــم ایـن زمــان آن قــطــره بــاز |
| گرچـه گم گشـتـن نه کـار هر کسـیسـت | در فـنا گم گشـتـم و چـون من بـسـیسـت |
| کـیـسـت در عـالـم ز مـاهـی تــا بــه مـاه | کــو نـخــواهـد گـشــت گـم ایـن جــایـگـاه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
