عـدل نـوشـیـروان چـو یـافـت کـمـالمـلـکـش از مـاشـطـه عـدل جــمـالخواست تـفتـیش غم و شادی ملکبــه خــبــرگــیــری از آبــادی مــلــکخویش را شهره بـه ب…
| عـدل نـوشـیـروان چـو یـافـت کـمـال | مـلـکـش از مـاشـطـه عـدل جــمـال |
| خواست تـفتـیش غم و شادی ملک | بــه خــبــرگــیــری از آبــادی مــلــک |
| خویش را شهره بـه بـیماری ساخت | وانـگـه آواز بــه هـر شـهـر انـداخــت |
| کـــاورنـــدش ســــوی داروخــــانـــه | کــهـنـه خــشــتــی ز یـکـی ویـرانـه |
| کــان حــکـیـمـان کـه ز کـار آگـاهـنـد | بــهـر درمـان وی ایـن مـی خـواهـنـد |
| کـرد خــلـقـی ز خــرد یـافــتــه بــهـر | خشت جو ده به ده و شهر به شهر |
| هــیـچ جــا یـافــت نــشــد ویـرانــی | کــهـنــه کــاخــی و خــراب ایـوانــی |
| تـا بـه جـان داری آن پـاک سـرشـت | بــه کـف آرنـد یـکـی قـالـب خـشـت |
| بــازگـشـتــنـد هـمـه دســت تــهـی | شـــاه را در صـــدد عــرضـــه دهــی |
| کـه ز مـعـمـاری عـدلـت بــه جــهـان | نـیـسـت ویـرانـه نـه پــیـدا نـه نـهـان |
| خشت بر خشت زمین معمور است | از وی آثــــار خـــرابــــی دور اســـت |
| جـغـد در کـشـور تـو هسـت بـه رنج | کـه خـرابــی شـده نـایـاب چـو گـنـج |
| شـه چـو دسـتـور عـمـارت بـشـنـیـد | رخـت نـعـمـت بـه در شـکـر کـشـید |
| گــفــت الــمـنـت لــلــه کــه خــدای | شــد ســوی عــدل مـرا راهـنـمــای |
| ســاخــت آبـــاد بــه مــن عــالــم را | وز غــــــــم آزاد بــــــــنـــــــی آدم را |
| قــالــب مــن نــه خــلــل آیـیـن بــود | قـصـد من از طـلـب خـشـت این بـود |
| ورنـه هـرگــز نـکــنـد هـیـچ اســتــاد | خــانـه تــن بــه گـل و خـشـت آبــاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
