یـکــی غــلــه مــرداد مـه تــوده کــردز تـــیــمــار دی خـــاطـــر آســـوده کـــردشبی مست شد و آتشی برفروختنگـون بـخـت کـالـیوه، خـرمـن بـسـوخـتدگر ر…
| یـکــی غــلــه مــرداد مـه تــوده کــرد | ز تـــیــمــار دی خـــاطـــر آســـوده کـــرد |
| شبی مست شد و آتشی برفروخت | نگـون بـخـت کـالـیوه، خـرمـن بـسـوخـت |
| دگر روز در خـوشـه چـینی نشـسـت | که یک روز جوز خرمن نماندش به دست |
| چــو ســرگـشـتــه دیـدنـد درویـش را | یـــکـــی گـــفـــت پـــرورده خـــویـــش را |
| نخـواهی که بـاشـی چـنین تـیره روز | بــه دیـوانــگــی خــرمــن خــود مــســوز |
| گـر از دسـت شـد عـمـرت انـدر بـدی | تـــو آنــی کـــه در خـــرمــن آتـــش زدی |
| فـضـیـحــت بــود خـوشـه انـدوخـتــن | پــس از خـرمـن خـویـشـتــن سـوخــتــن |
| مـکـن جـان مـن، تـخـم دین ورز و داد | مــده خــرمــن نــیــک نــامــی بـــه بـــاد |
| چو بـرگشتـه بـختـی در افتـد بـه بـند | از او نــیــک بــخــتــان بــگــیــرنــد پــنــد |
| تـو پـیـش از عـقـوبــت در عـفـو کـوب | کــه ســودی نــدارد فــغــان زیــر چـــوب |
| بــرآر از گــریــبـــان غــفــلــت ســرت | کـــه فـــردا نــمــانــد خـــجـــل در بـــرت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
