شـنیدم کـه لقـمان سـیه فـام بـودنــه تــن پـــرور و نــازک انــدام بـــودیـکـی بـنـده خـویـش پـنـداشـتـشزبــون دیـد و در کـار گـل داشــتــشجفا دید و ب…
| شـنیدم کـه لقـمان سـیه فـام بـود | نــه تــن پـــرور و نــازک انــدام بـــود |
| یـکـی بـنـده خـویـش پـنـداشـتـش | زبــون دیـد و در کـار گـل داشــتــش |
| جفا دید و بـا جور و قهرش بساخت | به سالی سرایی ز بهرش بساخت |
| چـو پـیـش آمـدش بـنـده رفـتـه بـاز | ز لــقــمــانـش آمـد نـهـیـبــی فــراز |
| بـه پـایش در افـتـاد و پـوزش نـمـود | بـخندید لقمان که پـوزش چه سود؟ |
| بـه سالی ز جـورت جـگر خـون کنم | به یک ساعت از دل بـدر چون کنم؟ |
| ولـی هم بـبـخـشـایم ای نـیکـمـرد | کــه ســود تــو مــا را زیـانـی نـکــرد |
| تـو آبـاد کردی شـبـسـتـان خـویش | مرا حـکمت و معـرفت گشـت بـیش |
| غلامی است در خیلم ای نیکبخت | کـه فـرمـایمـش وقـتـها کـار سـخـت |
| دگــر ره نـیـازارمــش ســخــت، دل | چــو یـاد آیـدم ســخــتــی کــار گـل |
| هر آن کـس کـه جـور بـزرگـان نبـرد | نـسـوزد دلـش بــر ضـعـیـفـان خــرد |
| گر از حـاکمان سـخـتـت آید سخـن | تـو بــر زیـردسـتـان درشـتـی مـکـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
