عـضـد را پــسـر سـخـت رنـجـور بــودشــکــیــب از نــهــاد پــدر دور بــودیـکـی پــارسـا گـفـتـش از روی پــنـدکـه بـگـذار مـرغـان وحـشـی ز بـندقفسهای م…
| عـضـد را پــسـر سـخـت رنـجـور بــود | شــکــیــب از نــهــاد پــدر دور بــود |
| یـکـی پــارسـا گـفـتـش از روی پــنـد | کـه بـگـذار مـرغـان وحـشـی ز بـند |
| قفسهای مرغ سحـر خـوان شکست | که در بند ماند چو زندان شکست؟ |
| نگه داشت بـر طاق بـسـتـان سـرای | یـکـی نـامـور بـلـبـل خـوش سـرای |
| پـسر صبـحدم سوی بـستان شتافت | جـز آن مـرغ بـر طـاق ایوان نـیـافـت |
| بـخـنـدیـد کـای بـلـبـل خـوش نـفـس | تـو از گفت خـود مانده ای در قفس |
| نـدارد کـســی بــا تــو نـاگـفـتــه کـار | ولـیـکـن چـو گـفـتـی دلـیلـش بـیـار |
| چو سعدی که چندی زبان بسته بود | ز طــعــن زبــان آوران رســتــه بــود |
| کـــســـی گــیــرد آرام دل در کـــنــار | کـه از صـحـبــت خـلـق گـیـرد کـنـار |
| مکن عـیب خـلق، ای خـردمند، فاش | به عیب خود از خلق مشغول بـاش |
| چــو بــاطـل سـرایـنـد مـگـمـار گـوش | چو بـی ستر بـینی بـصیرت بـپـوش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
