شنیدم که در خـاک وخـش از مهانیـکــی بــود در کــنـج خــلـوت نـهـانمجـرد بـه معـنی نه عـارف بـه دلـقکه بیرون کند دست حاجت بـه خلقســعــادت گـشــاده دری…
| شنیدم که در خـاک وخـش از مهان | یـکــی بــود در کــنـج خــلـوت نـهـان |
| مجـرد بـه معـنی نه عـارف بـه دلـق | که بیرون کند دست حاجت بـه خلق |
| ســعــادت گـشــاده دری ســوی او | در از دیــگــران بــســتــه بــر روی او |
| زبــان آوری بــی خــرد سـعـی کـرد | ز شـوخـی بـه بـد گـفـتـن نـیـکـمـرد |
| که زنهار از این مکـر و دسـتـان و ریو | بـجـای سـلیمان نشـسـتـن چـو دیو |
| دمـادم بــشـویـنـد چـون گـربـه روی | طـمـع کـرده در صـید مـوشـان کـوی |
| ریـاضــت کـش از بــهـر نـام و غــرور | کـه طــبــل تــهـی را رود بــانـگ دور |
| همی گفـت و خـلقی بـر او انجـمن | بــرایـشــان تــفــرج کـنـان مـرد و زن |
| شـنیدم که بـگریسـت دانای وخـش | که یارب مراین شخص را توبه بخش |
| وگـر راسـت گـفـت ای خـداوند پـاک | مــرا تــوبــه ده تــا نــگــردم هـلــاک |
| پــسـنـد آمـد از عـیـب جـوی خـودم | کــه مـعــلـوم مـن کــرد خــوی بــدم |
| گـر آنی کـه دشـمـنـت گـوید، مـرنج | وگـر نـیـسـتـی، گـو بـرو بــاد سـنـج |
| اگـر ابـلـهی مـشـک را گـنده گـفـت | تـو مـجـموع بـاش او پـراگـنده گـفـت |
| وگـر مـی رود در پــیـاز ایـن سـخــن | چـنین اسـت گـو گـنده مغـزی مکـن |
| نـگــیـرد خــردمـنـد روشــن ضــمـیـر | زبـان بـنـد دشـمـن ز هـنـگـامـه گـیر |
| نـه آیـیـن عـقـل اســت و رای خــرد | کــه دانـا فــریـب مـشــعــبــد خــورد |
| پس کار خویش آنکه عاقل نشست | زبــان بــدانـدیـش بـر خـود بــبـسـت |
| تـو نـیـکـو روش بـاش تـا بـد سـگـال | نـیـابــد بـه نـقـص تـو گـفـتـن مـجـال |
| چــو دشـوار آمـد ز دشـمـن سـخـن | نگـر تـا چـه عـیبـت گـرفـت آن مکـن |
| جـز آن کـس نـدانـم نـکـو گـوی مـن | کـه روشـن کـنـد بـر مـن آهـوی مـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
