زلیخا چو گشت از می عشق مستبـه دامـان یوسـف درآویـخـت دسـتچــنــان دیـو شــهـوت رضــا داده بــودکه چـون گرگ در یوسف افتـاده بـودبــتـی داشـت بــانـوی م…
| زلیخا چو گشت از می عشق مست | بـه دامـان یوسـف درآویـخـت دسـت |
| چــنــان دیـو شــهـوت رضــا داده بــود | که چـون گرگ در یوسف افتـاده بـود |
| بــتـی داشـت بــانـوی مـصـر از رخـام | بــر او مـعـتــکـف بــامـدادان و شـام |
| در آن لـحـظـه رویش بـپـوشـید و سـر | مـبــادا کــه زشــت آیـدش در نـظــر |
| غم آلوده یوسف بـه کنجـی نشسـت | بـه سر بـر ز نفس سـتـمگاره دست |
| زلـیـخـا دو دسـتـش بـبـوسـید و پـای | که ای سست پیمان سرکش درآی |
| بـه سـندان دلـی روی در هم مـکـش | بـه تـندی پـریشان مکن وقت خوش |
| روان گشتـش از دیده بـر چهره جـوی | کـه بـرگـرد و ناپـاکـی از من مـجـوی |
| تـو در روی سـنگـی شـدی شـرمناک | مــرا شــرم بـــاد از خــداونــد پـــاک |
| چـه سـود از پـشـیمـانـی آید بـه کـف | چــو سـرمـایـه عـمـر کـردی تــلـف؟ |
| شــراب از پــی ســرخ رویـی خــورنـد | وز او عـــاقــبـــت زرد رویــی بـــرنــد |
| بــه عــذرآوری خــواهـش امــروز کــن | کــه فــردا نـمــانـد مـجــال ســخــن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
