جــوانـی خــردمـنـد پــاکــیـزه بــومز دریــا بـــرآمـــد بـــه در بـــنـــد رومدر او فـضـل دیـدنـد و فـقـر و تـمـیزنـهـادنـد رخـتــش بــه جـایـی عـزی…
| جــوانـی خــردمـنـد پــاکــیـزه بــوم | ز دریــا بـــرآمـــد بـــه در بـــنـــد روم |
| در او فـضـل دیـدنـد و فـقـر و تـمـیز | نـهـادنـد رخـتــش بــه جـایـی عـزیـز |
| مـه عـابــدان گـفـت روزی بــه مـرد | که خـاشاک مسجـد بـیفشان و گرد |
| همان کاین سخن مرد رهرو شنید | بـرون رفت و بـازش نشان کس ندید |
| بــر آن حـمـل کـردنـد یـاران و پــیـر | کــه پــروای خــدمـت نـدارد فــقــیـر |
| دگـر روز خــادم گـرفــتــش بــه راه | کـه نـاخــوب کــردی بــه رأی تــبــاه |
| نـدانسـتـی ای کـودک خـودپـسـند | که مردان ز خدمت بـه جـایی رسند |
| گرستـن گرفت از سر صدق و سوز | کــه ای یــار جـــان پـــرور دلــفـــروز |
| نه گرد اندر آن بـقعه دیدم نه خـاک | مـن آلــوده بــودم در آن جــای پــاک |
| گــرفــتــم قــدم لـاجــرم بــاز پــس | که پاکیزه به مسجد از خاک و خس |
| طـریقت جـز این نیسـت درویش را | کــه افــگــنـده دارد تــن خــویـش را |
| بــلــنــدیـت بــایـد تــواضــع گــزیـن | کـه آن بـام را نیسـت سـلم جـز این |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
