مــیـان دوعــم زاده وصــلــت فــتــاددو خــورشـیـد سـیـمـای مـهـتــر نـژادیکی را بـه غایت خـوش افتـاده بـوددگـر نـافــر و ســرکــش افــتــاده بــودیکی…
| مــیـان دوعــم زاده وصــلــت فــتــاد | دو خــورشـیـد سـیـمـای مـهـتــر نـژاد |
| یکی را بـه غایت خـوش افتـاده بـود | دگـر نـافــر و ســرکــش افــتــاده بــود |
| یکی خـلق و لطـفـی پـریوار داشـت | یـــکـــی روی در روی دیـــوار داشـــت |
| یـکـی خـویـشـتــن را بــیـاراسـتــی | دگـر مـرگ خـویش از خـدا خـواسـتـی |
| پـــســر را نــشــانــدنــد پــیــران ده | کـه مـهرت بـر او نـیسـت مـهرش بـده |
| بـخـندید و گـفـتـا بـه صـد گوسـفـند | تــغــابــن نــبــاشــد رهــایـی ز بــنــد |
| به ناخن پری چهره می کند پوست | که هرگز بدین کی شکیبم ز دوست؟ |
| نه صـد گوسـفندم که سـیصـد هزار | نـــبــــایـــد بــــه نـــادیـــدن روی یـــار |
| تـو را هرچـه مشغول دارد ز دوسـت | اگـر راسـت خـواهی دلـارامت اوسـت |
| *** | |
| یکی پـیش شوریده حـالی نبـشـت | کـه دوزخ تــمـنـا کـنـی یـا بــهـشــت؟ |
| بـگـفـتـا مـپـرس از من این مـاجـری | پــســنــدیـدم آنــچ او پــســنــدد مــرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
