شــنــیــدم کــه وقــتــی گــدا زاده اینــظـــر داشـــت بـــا پـــادشـــا زاده ایهمی رفت و می پـخـت سودای خـامخــیـالــش فــرو بــرده دنـدان بــه کــا…
| شــنــیــدم کــه وقــتــی گــدا زاده ای | نــظـــر داشـــت بـــا پـــادشـــا زاده ای |
| همی رفت و می پـخـت سودای خـام | خــیـالــش فــرو بــرده دنـدان بــه کــام |
| ز مـیـدانـش خـالـی نـبـودی چـو مـیـل | هـمـه وقـت پـهـلـوی اسـبـش چـو پـیل |
| دلـش خــون شــد و راز در دل بــمـانـد | ولـی پــایـش از گــریـه در گــل بــمـانـد |
| رقــیــبـــان خــبــر یــافــتــنــدش ز درد | دگـر بــاره گـفــتــنـدش ایـن جــا مـگـرد |
| دمـی رفـت و یاد آمـدش روی دوسـت | دگـر خــیـمـه زد بــر سـر کـوی دوسـت |
| غلامی شکستش سر و دست و پای | کــه بــاری نـگــفــتــیـمــت ایـدر مـیـای |
| دگــر رفــت و صــبــر و قــرارش نــبــود | شــکــیــبـــایــی از روی یــارش نــبــود |
| مـگـس وارش از پــیـش شـکـر بــجــور | بـــرانــدنــدی و بـــازگــشــتــی بــفــور |
| کـسـی گفـتـش ای شـوخ دیوانه رنگ | عجـب صبـر داری تـو بـر چـوب و سنگ! |
| بـگفت این جفا بـر من از دست اوست | نه شرط اسـت نالیدن از دست دوست |
| مــن ایـنــک دم دوســتــی مــی زنــم | گــر او دوســـت دارد وگــر دشـــمــنــم |
| ز مــن صـــبـــر بـــی او تـــوقـــع مــدار | کــه بـــا او هــم امــکـــان نــدارد قـــرار |
| نـه نـیـروی صـبــرم نـه جــای سـتــیـز | نــه امــکـــان بـــودن نــه پـــای گـــریــز |
| مــگــو زیــن در بـــارگــه ســر بـــتــاب | وگـر سـر چــو مـیـخــم نـهـد در طـنـاب |
| نـه پـروانـه جـان داده در پــای دوسـت | بــه از زنـده در کــنـج تــاریـک اوســت؟ |
| بــگـفـت ار خـوری زخـم چـوگـان اوی؟ | بــگـفـتـا بــه پــایـش درافـتـم چـو گـوی |
| بــگـفـتــا سـرت گـر بــبــرد بــه تــیـغ؟ | بــگــفــت ایـن قــدر نــبــود از وی دریـغ |
| مـرا خـود ز سـر نـیسـت چـنـدان خـبـر | کــه تــاج اســت بـــر تــارکــم یــا تــبــر |
| مـکــن بــا مـن نـاشــکــیـبــا عــتــیـب | کـه در عـشـق صـورت نـبـنـدد شـکـیب |
| چــو یـعـقـوبــم اردیـده گـردد ســپــیـد | نـــبــــرم ز دیـــدار یـــوســــف امــــیـــد |
| یـکـی را کـه سـر خـوش بـود بـا یکـی | نـــیـــازارد از وی بــــه هـــر انـــدکــــی |
| رکــابـــش بـــبـــوســیــد روزی جــوان | بــرآشــفــت و بــرتــافـت از وی عــنـان |
| بــخــنـدیـد و گـفـتــا عـنـان بــرمـپــیـچ | کـه سـلـطـان عـنـان بـرنـپـیچـد ز هـیچ |
| مـرا بــا وجــود تــو هـســتــی نـمــانـد | بــه یـاد تــوام خــودپــرســتــی نـمـانـد |
| گـرم جــرم بــیـنـی مـکــن عــیـب مـن | تـــویــی ســر بـــرآورده از جــیــب مــن |
| بـــدان زهــره دســتـــت زدم در رکــاب | کــه خــود را نــیــاوردم انــدر حــســاب |
| کـشــیـدم قـلـم در ســر نـام خــویـش | نــهــادم قــدم بــر ســر کــام خــویــش |
| مرا خـود کشـد تـیر آن چـشـم مسـت | چه حاجت که آری به شمشیر دست؟ |
| تـــو آتـــش بـــه نـــی در زن و درگـــذر | کـه نـه خـشـک در بـیشـه مـانـد نه تـر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
