ز عــهــد پـــدر یــادم آیــد هــمــیکـه بــاران رحـمـت بـر او هـر دمـیکـه در طـفـلـیم لـوح و دفـتـر خـریدز بــهـرم یـکـی خــاتــم و زر خــریـدبــدرکـ…
| ز عــهــد پـــدر یــادم آیــد هــمــی | کـه بــاران رحـمـت بـر او هـر دمـی |
| کـه در طـفـلـیم لـوح و دفـتـر خـرید | ز بــهـرم یـکـی خــاتــم و زر خــریـد |
| بــدرکــرد نـاگـه یـکــی مـشــتــری | بـه خـرمایی از دسـتـم انگـشـتـری |
| چـو نشناسد انگشتـری طفل خرد | بــه شـیـریـنـی از وی تـوانـنـد بــرد |
| تـو هم قـیمـت عـمـر نشـنـاخـتـی | کـه در عـیش شـیرین بـرانـداخـتـی |
| قـیامت که نیکـان بـر اعـلی رسـند | ز قــعــر ثـــری بـــر ثـــریــا رســنــد |
| تـو را خـود بـماند سر از ننگ پـیش | کـه گـردت بـرآید عـمـلـهای خـویش |
| بــــرادر، ز کـــار بــــدان شـــرم دار | که در روی نیکان شـوی شـرمسـار |
| در آن روز کـز فـعـل پـرسـند و قـول | اولــوالــعــزم را تــن بــلــزد ز هــول |
| بـه جـایی که دهشت خـورند انبـیا | تــو عــذر گــنـه را چــه داری؟ بــیـا |
| زنانی کـه طـاعـت بـه رغـبـت بـرند | ز مـــردان نــاپـــارســـا بـــگـــذرنــد |
| تـو را شـرم نـایـد ز مـردی خـویـش | که بـاشد زنان را قبـول از تو بـیش؟ |
| زنان را بـه عذری معین که هسـت | ز طــاعـت بــدارنـد گـه گـاه دســت |
| تو بی عذر یک سو نشینی چو زن | رو ای کــم ز زن، لــاف مـردی مـزن |
| مرا خـود مبـین ای عـجـب در میان | بـبـین تـا چـه گـفـتـنـد پـیشـینـیـان |
| چـو از راسـتـی بــگـذری خـم بــود | چـه مـردی بــود کـز زنـی کـم بـود؟ |
| بــه نـاز و طـرب نـفـس پـروده گـیـر | بــه ایـام دشـمـن قـوی کـرده گـیـر |
| یـکــی بــچــه گــرگ مـی پــروریـد | چـو پـروده شد خـواجـه بـرهم درید |
| چو بـر پـهلوی جان سپـردن بـخفت | زبـان آوری در سـرش رفـت و گفـت |
| تـو دشـمـن چـنـین نـازنـین پـروری | ندانی کـه نـاچـار زخـمـش خـوری؟ |
| نـه ابـلـیـس در حـق مـا طـعـنـه زد | کــز ایـنــان نـیـایـد بــجــز کــار بــد؟ |
| فغـان از بـدیها که در نفس ماسـت | که تـرسم شود ظن ابـلیس راست |
| چـو ملـعـون پـسـند آمدش قـهر ما | خـدایـش بــیـنـداخـت از بــه خـرمـا |
| کـجـا سـر بـرآریم از این عـار و ننگ | که بـا او بصلحیم و بـا حق به جنگ |
| نـظـر دوسـت نـادر کـنـد سـوی تـو | چــو در روی دشـمـن بــود روی تــو |
| گرت دوسـت بـاید کـز او بـر خـوری | نـبــایـد کـه فـرمـان دشــمـن بــری |
| روا دارد از دوســت بــیــگــانــگــی | کـه دشـمن گـزیند بـه همـخـانگـی |
| ندانی کـه کـمتـر نهد دوسـت پـای | چو بـیند که دشمن بـود در سرای؟ |
| بـه سیم سیه تا چه خواهی خرید | که خواهی دل از مهر یوسف برید؟ |
| تـو از دوسـت گـر عـاقـلی بـرمگـرد | کـه دشـمـن نـیارد نـگـه در تـو کـرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
