ندانم کـه گفـت این حـکـایت بـه منکـه بـوده سـت فـرمـانـدهـی در یمـنز نـــام آوران گــــوی دولــــت ربــــودکـه در گـنـج بـخـشـی نظـیرش نـبـودتـــوان گ…
| ندانم کـه گفـت این حـکـایت بـه من | کـه بـوده سـت فـرمـانـدهـی در یمـن |
| ز نـــام آوران گــــوی دولــــت ربــــود | کـه در گـنـج بـخـشـی نظـیرش نـبـود |
| تـــوان گــفــت او را ســحـــاب کــرم | که دسـتـش چـو بـاران فشـاندی درم |
| کـسـی نـام حــاتــم نـبــردی بــرش | کـه ســودا نـرفـتــی از او بــر ســرش |
| کـه چـنـد از مـقـالـات آن بـاد سـنـج | کـه نه مـلـک دارد نه فـرمـان نه گـنـج |
| شنیدم که جـشنی ملوکانه ساخت | چـو چـنگ اندر آن بـزم خـلقی نواخـت |
| در ذکــر حــاتــم کــســی بــاز کــرد | دگــر کــس ثـــنــا کـــردن آغـــاز کــرد |
| حـسـد مرد را بـر سـر کـینه داشـت | یکی را بـه خون خوردنش بـر گماشت |
| کـه تــا هـسـت حـاتــم در ایـام مـن | نـخـواهـد بــه نـیـکـی شـدن نـام مـن |
| بــلـا جــوی راه بــنـی طــی گـرفـت | بـه کـشـتـن جـوانـمـرد را پـی گـرفـت |
| جــوانـی بــه ره پــیـشــبــاز آمـدش | کــز او بـــوی انــســـی فــراز آمــدش |
| نـکــو روی و دانــا و شــیـریـن زبــان | بـر خـویـش بـرد آن شـبـش مـیهـمـان |
| کـرم کرد و غـم خـورد و پـوزش نمود | بــد انــدیـش را دل بــه نـیـکــی ربــود |
| نهادش سحر بوسه بـر دست و پای | کــه نـزدیـک مــا چــنــد روزی بــپــای |
| بـگـفـتـا نـیـارم شـد ایـن جـا مـقـیـم | کـه در پــیـش دارم مـهـمـی عـظــیـم |
| بـگـفـت ار نـهـی بـا مـن انـدر مـیـان | چـو یـاران یـکـدل بــکـوشـم بــه جـان |
| به من دار گفت، ای جوانمرد، گوش | کــه دانــم جــوانـمــرد را پــرده پــوش |
| در ایـن بـوم حـاتـم شـنـاسـی مـگـر | که فـرخـنده رای اسـت و نیکـو سـیر؟ |
| سرش پـادشاه یمن خـواستـه ست | ندانم چه کین در میان خاستـه ست! |
| گـرم ره نمایی بـدان جـا کـه اوسـت | همین چـشم دارم ز لطف تـو دوسـت |
| بــخــنـدیـد بــرنـا کــه حــاتــم مـنـم | سـر ایـنـک جـدا کـن بــه تـیـغ از تـنـم |
| نبـاید کـه چـون صـبـح گـردد سـفـید | گــزنــدت رســد یــا شــوی نــاامــیــد |
| چــو حــاتــم بــه آزادگـی سـر نـهـاد | جـــوان را بـــرآمــد خـــروش از نــهــاد |
| بـه خاک اندر افتاد و بـر پـای جست | گهش خاک بوسید و گه پای و دست |
| بـینداخـت شـمـشـیر و تـرکـش نهاد | چـو بـیچـارگـان دسـت بـر کـش نـهـاد |
| کـه گـر مـن گـلـی بــر وجــودت زنـم | بــه نــزدیـک مــردان نـه مــردم، زنــم |
| دو چشمش بـبـوسید و در بـر گرفت | وزان جــا طــریــق یـمــن بــر گــرفــت |
| مــلـــک در مــیــان دو ابـــروی مــرد | بــدانـســت حــالـی کـه کــاری نـکـرد |
| بــگـفــتــا بــیـا تــا چــه داری خــبــر | چـرا سـر نـبــسـتـی بـه فـتـراک بــر؟ |
| مـگـر بــر تــو نـام آوری حـمـلـه کـرد | نــیــاوردی از ضـــعــف تـــاب نــبـــرد؟ |
| جـوانـمـرد شـاطـر زمـین بـوسـه داد | مـلـک را ثـنـا گـفـت و تـمـکـیـن نـهـاد |
| کــه دریـافــتــم حــاتــم نــامــجــوی | هنـرمـنـد و خـوش مـنـظـر و خـوبـروی |
| جـوانـمـرد و صـاحـب خـرد دیـدمـش | بــه مـردانـگـی فــوق خــود دیـدمـش |
| مـرا بـار لـطـفـش دو تـا کـرد پـشـت | بـه شمشیر احـسان و فضلم بـکشت |
| بـگـفـت آنـچـه دیـد از کـرمـهـای وی | شــهـنـشــه ثــنـا گـفـت بــر آل طـی |
| فـــرســـتــــاده را داد مـــهـــری درم | کـه مـهـرســت بــر نـام حــاتــم کــرم |
| مـر او را ســزد گــر گــواهـی دهـنـد | کــه مــعــنـی و آوازه اش هـمــرهـنـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
