یـکــی پــادشــه زاده در گـنـجــه بــودکـه دور از تــو نـاپــاک و ســرپــنـجــه بــودبـه مسـجـد در آمد سـرایان و مسـتمـی انـدر سـر و سـاتــگـیـنـی بــ…
| یـکــی پــادشــه زاده در گـنـجــه بــود | کـه دور از تــو نـاپــاک و ســرپــنـجــه بــود |
| بـه مسـجـد در آمد سـرایان و مسـت | مـی انـدر سـر و سـاتــگـیـنـی بــه دسـت |
| بــه مـقـصـوره در پــارســایـی مـقـیـم | زبـــانــی دلــاویــز و قـــلــبـــی ســـلــیــم |
| تــنـی چــنـد بــر گـفـت او مـجــتــمـع | چــو عــالـم نـبــاشــی کـم از مـســتــمـع |
| چـو بـی عزتـی پـیشـه کرد آن حـرون | شـــدنـــد آن عـــزیـــزان خــــراب انـــدرون |
| چــو مــنــکــر بـــود پــادشــه را قــدم | کـــــه یــــارد زد از امــــر مــــعـــــروف دم؟ |
| تــحــکــم کــنـد ســیـر بــر بــوی گــل | فـــــرو مــــانــــد آواز چـــــنــــگ از دهــــل |
| گــرت نـهـی مـنـکــر بــرآیـد ز دســت | نـشـاید چـو بـی دسـت و پـایان نشـسـت |
| وگــر دســت قــدرت نــداری، بــگــوی | کـــه پـــاکـــیــزه گــردد بـــه انــدرز خـــوی |
| چــو دسـت و زبــان را نـمـانـد مـجــال | بـــه هــمـــت نــمـــایــنــد مـــردی رجـــال |
| یـکـی پــیـش دانـای خــلـوت نـشـیـن | بــنـالــیـد و بــگــریـســت ســر بــر زمــیـن |
| کـه بـاری بـر این رند ناپـاک و مـسـت | دعــا کــن کــه مـا بــی زبــانـیـم و دســت |
| دمــی ســوزنــاک از دلــی بــا خــبــر | قــوی تـــر کــه هــفــتـــاد تـــیــغ و تـــبـــر |
| بـــر آورد مــرد جـــهــانــدیــده دســت | چــه گــفــت ای خــداونـد بــالـا و پــســت |
| خوش است این پسر وقتش از روزگار | خـــدایــا هـــمـــه وقـــت او خـــوش بـــدار |
| کـسـی گـفـتــش ای قـدوه راسـتــی | بــر ایـن بــد چــرا نـیـکـویـی خــواسـتــی؟ |
| چـو بـد عـهـد را نـیک خـواهـی ز بـهـر | چـه بـد خـواسـتـی بـر سـر خـلـق شـهر؟ |
| چــنـیـن گـفـت بــیـنـنـده تــیـز هـوش | چــو ســر ســخــن در نــیـابــی مــجــوش |
| بــه طــامـات مـجــلــس نـیـاراســتــم | ز داد آفـــریــن تـــوبـــه اش خـــواســـتـــم |
| کـه هـرگـه کـه بـازآید از خـوی زشـت | بــه عـیـشـی رسـد جــاودان در بــهـشـت |
| هـمـیـن پــنـج روزســت عـیـش مـدام | بـــه تـــرک انــدرش عــیــشــهــای مــدام |
| حـدیثـی کـه مرد سـخـن سـاز گـفـت | کــســی زان مـیـان بــا مـلـک بــاز گـفــت |
| ز وجـد آب در چـشـمش آمـد چـو میغ | بـــبـــاریـــد بـــر چـــهـــره ســـیـــل دریـــغ |
| بـه نیران شـوق انـدرونـش بـسـوخـت | حــیـا دیـده بــر پــشـت پــایـش بــدوخــت |
| بــر نـیـک مـحــضــر فــرســتــاد کــس | در تــــوبــــه کـــوبــــان کـــه فـــریـــاد رس |
| قــدم رنـجــه فــرمــای تــا ســر نـهـم | ســر جـــهــل و نــاراســـتـــی بـــر نــهــم |
| نـصــیـحــتــگــر آمــد بــه ایـوان شــاه | نــــظـــــر کــــرد در صـــــفــــه بـــــارگــــاه |
| شـکـر دید و عـناب و شـمـع و شـراب | ده از نـــعـــمـــت آبــــاد و مـــردم خــــراب |
| یکـی غـایب از خـود، یکی نیم مسـت | یـکـی شـعـر گـویـان صـراحــی بــه دسـت |
| ز ســویـی بــرآورده مــطــرب خــروش | ز دیــگــر ســـو آواز ســـاقـــی کــه نــوش |
| حــریـفــان خــراب از مـی لـعــل رنـگ | سـرچــنـگـی از خــواب در بــر چــو چــنـگ |
| نـــبـــود از نـــدیـــمـــان گـــردن فـــراز | بــجــز نـرگـس آن جــا کــســی دیـده بــاز |
| دف و چــنــگ بــا یـکــدگــر ســازگــار | بـــــرآورده زیــــر از مــــیــــان نــــالـــــه زار |
| بــفـرمـود و درهـم شـکـسـتــنـد خـرد | مـبــدل شــد ایـن عـیـش صـافـی بــه درد |
| شـکـسـتـند چـنگ و گـسـسـتـند رود | بــــدر کـــرد گـــویـــنـــده از ســـر ســـرود |
| بــه مـیـخــانـه در سـنـگ بــردن زدنـد | کـــدو را نـــشــــانـــدنـــد و گـــردن زدنـــد |
| مــی لــالــه گــون از بــط ســرنـگــون | روان هـمـچــنـان کــز بــط کـشــتــه خــون |
| خــم آبــسـتــن خـمـر نـه مـاهـه بــود | در آن فــتــنــه دخــتـــر بـــیــنــداخــت زود |
| شـکـم تـا بـه نـافـش دریدنـد مـشـک | قـدح را بــر او چــشـم خــونـی پــر اشــک |
| بــفـرمـود تــا سـنـگ صـحــن ســرای | بـــکـــنـــدنـــد و کـــردنــد نــو بـــاز جـــای |
| کــه گــلــگــونـه خــمــر یـاقــوت فــام | بــه شــســتــن نـمـی شــد ز روی رخــام |
| عـجـب نیسـت بـالوعه گر شـد خـراب | کــه خـــورد انــدر آن روز چـــنــدان شــراب |
| دگـر هـر کـه بـر بـط گـرفـتـی بـه کـف | قــفــا خــوردی از دســت مــردم چـــو دف |
| وگـر فـاسـقـی چـنگ بـردی بـه دوش | بـــمــالــیــدی او را چــو طــنــبـــور گــوش |
| جـوان را سـر از کـبـر و پـنـدار مـسـت | چــو پــیـران بــه کـنـج عـبــادت نـشـسـت |
| پــدر بــارهــا گــفــتــه بــودش بــهـول | کـه شـایـسـتــه رو بــاش و پــاکـیـزه قـول |
| جــفــای پــدر بـــرد و زنــدان و بـــنــد | چــنــان ســودمــنــدش نـیـامــد کــه پــنـد |
| گرش سخـت گفتـی سخنگوی سهل | کـه بــیـرون کـن از سـر جــوانـی و جــهـل |
| خــیــال و غــرورش بـــر آن داشــتــی | کـــه درویـــش را زنـــده نـــگـــذاشـــتـــی |
| سـپــر نـفـگـنـد شـیـر غـران ز جــنـگ | نــیــنــدیــشـــد از تـــیــغ بـــران پـــلــنــگ |
| بـنرمـی ز دشـمـن تـوان کـرد دوسـت | چو با دوست سختی کنی دشمن اوست |
| چـو سندان کسی سخـت رویی نکرد | کــه خــایـســک تأدیــب بــر ســر نــخــورد |
| بــه گـفـتـن درشـتـی مـکـن بــا امـیـر | چـو بـینی که سـخـتـی کند، سـسـت گیر |
| بـه اخـلـاق بــا هـر کـه بـیـنـی بـسـاز | اگــر زیــر دســـت اســت و گــر ســرفــراز |
| کـه ایـن گـردن از نـازکـی بــر کــشــد | بــه گـفـتــار خـوش، و آن سـر انـدر کـشـد |
| بـه شـیـریـن زبــانـی تـوان بــرد گـوی | کــه پــیـوســتــه تــلـخــی بــرد تــنـد روی |
| تـو شـیـریـن زبـانـی ز سـعـدی بـگـیـر | تــرش روی را گــو بــه تــلــخــی بـــمــیــر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
