هـر چـه دهـی از سـر انـصـاف دهقـــفـــل عـــدم بــــر در اســــراف نـــهبـعـد شـکسـتـن صـدف خـویش راخـــوار مــگــردان خـــلــف خــویــش رابــهـره کـه…
| هـر چـه دهـی از سـر انـصـاف ده | قـــفـــل عـــدم بــــر در اســــراف نـــه |
| بـعـد شـکسـتـن صـدف خـویش را | خـــوار مــگــردان خـــلــف خــویــش را |
| بــهـره کـه دیـدی ز خــداونـد خـود | ســـاز ذخـــیــره پـــی فـــرزنـــد خـــود |
| تــا چـه بــریـزد صـدفـت زیـر خـاک | بــــهــــره ور آیــــد ز تــــو آن در پــــاک |
| گفـت کـه دارم سـفـری دور پـیش | آنچـه بـه دست است کنم زاد خـویش |
| چـون بـپـرد طوطی من زین قفس | بــــهـــره فـــرزنـــد خــــداونـــد بــــس |
| دل چـو قوی گشت بـه روزی دهم | از پــــی فـــرزنـــد چـــه روزی نـــهـــم |
| جـامـی ازیـن بـه غـم فـرزنـد خـور | زرد مـــــکـــــن روی وی از مــــهــــر زر |
| زآفــت ایــن رهــزنــش آگــاه کــن | قــبــلـه اش الــرزق عــلـی الـلـه کــن |
| دیده وری خـواند بـه عـقـل سـلیم | حــــرف فــــنــــا از ورق زر و ســــیـــم |
| خــواســت دریــن دایــره تـــیــز رو | ســازدش از نـقــش بــقــا ســکــه نـو |
| عــقـده ز هـمـیـان درم بــرگـرفــت | جــلــوه بــه مــیـدان کــرم در گــرفــت |
| بــی درمـان را درم انـدوز سـاخـت | بــی کــرمــان را کــرم آمـوز ســاخــت |
| هر زر و سیمی که به درویش داد | آنـچــه طـلـب کـرد بــسـی بــیـش داد |
| گفـت فـضـولی ز کرم دسـت تـنگ | کای شده پیش تو یکی سیم و سنگ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
