حسین مشهدی فراهانی – کجائی ؟

دنیای من این ریل قطار است ،پر از سنگ
ای شب زده دهقان فداکار ، کجائی ؟

عشاق جهان غرق وصال اند ولی ما
تا صبح میان غزل و باده گرفتار، کجائی ؟

گفتند صدای سخن عشق تو هستی
ای فلسفه ی گنبد دوار ، کجائی ؟

گفتی به نگاهت که خریدار نداریم
نایاب در این گرمیِ بازار ، کجایی ؟

شاید که دم مرگ رسد لحظه دیدار
ای مرگ تو ای لحظه دیدار ، کجائی ؟

بی تو همه ی حال من و روز من این است
چشمی به ره و تکیه به دیوار ، کجائی ؟