بسپار،میتوای همه را به حال خود
فریاد زن درون زندگی و آمال خود
فریاد زن درون زندگی و آمال خود
باید سلام کنم به هر چه بدی که هست
راه رسیدن ما،به خدای ایده آل خود
من بد تو بد همه بد اما در این میان
ظاهر، زیبا میکنیم در ابتذال خود
ای وای خدای مستی و دود و اعتیاد
بنگر ببین تمام بندگان لجن مال خود
عکاس گشته ایم در مجازی های زندگی
شرکت کنم راستی در فستیوال خود؟
بازم سلام خدمت همگان که عین همیم
مشغول کار برای هم و فئودال خود
قبحم،قلمم،فکر پز دادنم به تو
بگذار شکسته شود در اشتعال خود
شاعر حسین سعادت پور
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
