حسین امیرنژاد – بـــــــــرو عزیزم …

چه دلخــوش بوده ام با بـــــودن تو
که ای کاش دل نمـــی دادم عــزیزم

دل من با تمــــــام لحظه هـــــــایم
شدند شاهد کــــــه افتادم عزیــزم

زمیــــن خوردم از این نامهـــــربانی
شکسته بــاز بنیـــــــــــادم عزیـــزم

دل مــن با شکســــتن خـــو گرفته
توهم بشکن که مـــــن شادم عزیرم

شکستـن از تـــــــو و نابـــودی ازمن
تو آزادی … من آزادم عزیـــــــ..ـزم

کجای قصه هستــی ؟ پس نگاه کن
به اشک و بغض و فریـــادم عزیزم

بیـا نـــزدیــــــــکتر شاید ببیــــنی
که مـــن با گریه همزادم عزیــزم

نبودی تا ببینـــــــــی توی خلــوت
چه غوغایی به ســـــردادم عزیزم

نبودی تا بخــــندی درچنین وضع
به من خندیــــــد هر آدم عزیزم

به احوال خرابــــم خنده کردنـد
ای کاش مادر نمــــی زادم عزیرم

برو که در غــــم از دست دادن
خــودم استادِ استـادم عزیــزم

حسین امیرنژاد (امیررضا)