حسین اسکندری”غریب” – هوای عشق

تومصداق گل عشقی ، تورا آسان نمیبازم
بغیر از چشم شهلایت ، دگر با کس نمیسازم

تورا آسان نیاوردم ، درون قلب بیمارم
تو هستی عشق دیرینم ، توهستی محرم رازم

تویی احساس بودن را ، به دستانم عطاکردی
تویی شور و نشاط من ، توهستی شعروآوازم

تراود میکند از تو ، هوای خوشگوار عشق
ملایک سجده میباید ، بر این طرار طنازم

میان سینه میسوزد ، غم هجروفراق تو
مثال آتش نمرود ، که میسوزی و میسازم

خدای عشق و احساسم ، ستایش برتولایق شد
برای قصه ی عشقم ، تویی فرمان آغازم

صدای خوشنوای تو ، مثال صوت داوودی
به رقص آرد شقایق را ، به وقت شوق پروازم

تورا میخوانم و دانم ، چونان فرهاد از هجرات
بزیر سلطه ی حکم ات ، دل خونین خود بازم

فدای چشم شهلایت ، دل آشفته ی من باد
من از دارایی دنیا ، به چشمان تو می نازم

صفا دارد اگر بوسم ، میان جمع رخ ماه ات
دراین شبها که میباشد ، خیال تو سراندازم

نمی آید چنین درری ، به دستان “غریب “من
نیابم چون تو مه رویی ، زکرمان تابه شیرازم

حسین اسکندری “غریب “