حسن جعفری – نم نم

در مهر تو درگیرم آن گونه که امشب من
مهر از لب خود گیرم گویم همه اش نیکو

این دوری سال و ماه امید مرا برده
فانوس نگاه تو گرچه بزند سوسو

بازی خود از رو کن تکلیف چه می باشد
یا دل به دلم بربند یا این که برو با او

ردم بزنی پنهان رد می کنی این پیمان
افتاده به پای دل آن سلسله ی گیسو

چیزی ست که در دل آن رازی شده پنهانی
چون عشق درون مرده آن که نشود واگو

آرام فراموشی یک موهبت ذاتی ست
زخمی که شده چرکین شاید نشود رفو

این عرض شکایت هم شد قصه ی شیرینی
ما خوش به همین هاییم ای ماه کمان ابرو