به صفحه‌ی دل زارم رخ نگار کشم
بدان امید که مرهم بر آن نزار کشم
نفس آهی‌ست که‌از‌جور روزگارکشم
“غم زمانه خورم یا فراق یار کشم”
“به طاقتی که ندارم کدام بار کشم”
بدان امید که مرهم بر آن نزار کشم
نفس آهی‌ست که‌از‌جور روزگارکشم
“غم زمانه خورم یا فراق یار کشم”
“به طاقتی که ندارم کدام بار کشم”
عذار دلبر رعنا و چشم بستن از او؟
به‌تیغ‌غمزه فکندم چگونه‌جستن ازاو؟
به وهم هم نتوانم دمی‌گسستن از او
“نه قوتی که توانم کناره جستن از او”
“نه قدرتی‌که به‌شوخیش‌در کنار‌کشم”
چنان فکنده زشوقش تلاطمی به سرم
که گشته چون‌خم ابروش‌منحنی‌کمرم
دمادم از غم دوریش ریزد اشک ترم
” نه دست صبر که در آستین عقل برم”
” نه پای عقل که در دامن قرار کشم “
غمش بجان بخرم بر مزید جور عدو
که مشتری نه‌عجب گرخرید جورعدو
کدام عاشق مسکین ندید جور عدو ؟
” چو‌می‌توان به‌صبوری کشید‌جور‌عدو”
“چرا صبور نباشم که جور یار کشم”
خوشا دمی که دلارام شاد و مست آید
به عزم عابد و زاهد، یقین، شکست آید
به بوی قامت رعناش هرچه هست آید
” گلی چو روی‌تو گر‌در چمن‌بدست آید”
“کمینه دیده سعدیش پیش خار کشم “
حسن امیدی ۸۱/۶/۱۷
شاعر حسن امیدی اهوازی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
