حامد فدایی – جان کلام

قيمت لعل لبت كم نشود آرام جان
خمس آن شهد لبت بوسه بُوَد از هركدام

مستحق هستم زكاتم را به آغوشي بده
تا كه من دور تو گردم جاي هر بيت الحرام

شب به شب با ياد تو سر ميكنم كنج اتاق
هم در آغوش خيال تو رسد صبحم به شام

آخر از چشمك اين ستاره ها خسته شدم
به تماشاي تو سوگند كه تويي ماه تمام

هم دل و دينم فنا شد هم سر و جانم فدا
من به عشقت زنده ام اي عشق من ، جانِ كلام