جواد رحیمی – آتش کُشان

زیربـــاران اسیـــــــدی غـــــزل های جنـون
ســرخ شد ازعشــوه جان لاله های بی قرار

من چوبارانم ، تلاشم ، من امیدم ، انتظـــار
من همان آتش کُشانم مانده دربن بست ِ کار

عشوه کم کن نازنین،ازهای وهو بردار دست
کن برای فصل گل ها ، فنّ و ترفندی، سـوار

این چمن ترمیم می خواهد زمین هموارنیست
زیرگوش غنچه ها یک شاخه آرامـــــــش بکار

درهــــــوای این وطن«راحم» کبـــــوترپیشگی
می کند مــــــــا را رها از زاغ ها و قــــارقـــــار