شــنـیـدم کـه ایـن نـکـتــه را ســاده ایبــــــپــــــرســـــیـــــد روزی ز آزاده ایکــه بــســیــار مــظــلــوم را دیــده ایــمفــراوان دعــاهــاش بـ…
شــنـیـدم کـه ایـن نـکـتــه را ســاده ای | بــــــپــــــرســـــیـــــد روزی ز آزاده ای |
کــه بــســیــار مــظــلــوم را دیــده ایــم | فــراوان دعــاهــاش بــشــنــیــده ایــم |
یـکــی خــصــم را بــســتــه غــم نـکــرد | ســـر مــویــی از فــرق او کــم نــکــرد |
بگفت آن که سنگ از دمش موم نیست | اگـر زیـر تـیـغ اسـت مـظـلـوم نـیـسـت |
ســتــمـکــش اگـر نـی ســتــمـگـر بــود | قــــبــــول دعــــایـــش مـــقـــرر بــــود |
وگـر شـغـل او هم سـتـم پـیشـگـیسـت | دعـای وی از کـوتــه انـدیـشـگـیـســت |
چــو بــاشــد دلــش را ســوی ظــلـم رو | نــیــایــد دعـــایــش فــرو جـــز بـــه رو |
دریـن ظــلـمـت آبــاد پــر گـفــت و گـوی | بــســی ظــالــمــانـنـد مـظــلــوم روی |
غـلام از سـتـم چـوب بـر خـر شـکـسـت | به پاداش آن خواجه اش سر شکست |
زد انــبـــان آن بـــیــوه را رخــنــه مــوش | بـــرآورد گـــربـــه ز جـــانــش خـــروش |
بــر آن مــور گــنـجــشــک هـم زور کــرد | ازو دیــگــری مــعـــده مــعـــمــور کــرد |
نـــیــابـــد امـــان دیــگـــری نـــیــز هـــم | ز چــیـزی شـود پــسـت و نـاچـیـز هـم |
هـمـی رو چــنـیـن تــا رسـد سـلـسـلـه | بــه جــایـی کــز آنـجــا نـشــایـد گــلـه |
از آنــجــا هــمــه عــدل مــطــلــق بـــود | حــق مــحــض و خــیـر مـحــقــق بــود |
چـو آنجـا رسـیدی خـموشـی بـه اسـت | ز هر گفت و گو تـیز هوشی بـه اسـت |
بــیــا ســاقــیـا بــرگ عــشــرت بــســاز | مــکــن در بـــه روی حـــریــفـــان فــراز |
کــه از دولــت شــه نـه کــاووس و کــی | بــگــیــریــم جــام و بــنــوشــیـم مــی |
بـــیــا مــطـــربـــا مـــرحـــبـــایــی بـــزن | دعـــایـــی بـــگـــوی و نـــوایــی بـــزن |
کــه طــبـــع شــه از هــر غــم آزاد بـــاد | بــه عــدلــش هـمـه عــالــم آبــاد بــاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج