قالب شعر: غزل

خانواده، بسترِ عشقی عمیق و، بی‌ریاست
بکرِ مهرش، بهتر از: جامی عقیق و، پُربهاست

در دلش، گُل می‌کند، دل‌لحظه‌های نابِ ناز
سبزه‌زارانِ نهانش، تا هماره، باصفاست

در رگش، جاری مدام امواجِ جان است و، نفس
موجِ دریاییِ آن، شورشگری، پرشور و ناست

با جنونِ جاذبه، گیراترین احساس را
می‌نماید بذل و نبضش، بزمِ رویای وفاست

جامِ دیوانِ دلش، سرشارِ شعرِ موجِ مِهر
کامِ قاموسِ لبش، گل‌واژه‌خوان و، جان‌سُراست

جان، جوان می‌گردد از: بی‌انتهای عاشقی
قلبِ خانه، بسترِ بستانِ عشق و، دل‌سَراست

حس به جان، می‌آید از: دستانِ شورانگیزِ شوق
نای خانه، می‌سراید، چامه‌ای که: بس رساست

گر به دنبالِ محبّت‌های نابی تو، بدان
مهرِ مادر؛ یا پدر، خود، پرتوی مهرِ خداست

ارزشِ دُردانه‌ی ناب‌و، سترگِ مهر را
قدر می‌داند دلی که: در رگش، خوبی، رهاست

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف_احساس)

…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*​​​​​​
فایل ارسالی صدا:
شعرخوانی زهرا حکیمی بافقی در بخش ویژه‌ی هفتمین همایش کشوری دل عالم؛ با موضوع: «خانواده و جوانی جمعیت»، پانزدهم آذرماه ۱۴۰۲، کرمان.
(از اشعار برگزیده‌ی هفتمین همایش کشوری دل عالم.)
…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*​​​​​​