موقعیت در نقشه ادبی :
قالب تخصصی اشعار :
قالب شعر: شعر سپید
در میانهی راه، دستی از آسمان، بر گیسوان شب مینشیند. زمان، در قفلی گویی خاموش شده، بامداد، صدایت میزند چون آیینهای که خواب را میشکند. چشمهایم، در سکوت ستارهباران، به جستجوی تو هستند. بر لبم بنوشان جام جمشید را، تا صبح، آغاز جهان تو باشد.
