چهره ی مهتاب را یک بغض در هم می کند
ریشه ی عشق مرا لبخند محکم می کند
ریشه ی عشق مرا لبخند محکم می کند
سینه ات هر قدر دریا تر سکوتت بیشتر
عشق حتا قامت البرز را خم می کند
دردها آرایه ی پنهان باورهای ماست
درد هر دیوانه را یک روز آدم می کند
گرد اگر بر دامن گل می نشیند عیب نیست
زندگی بر باغ را عمری جهنم می کند
ساحل دریای غم هنگام باران بهتر است
گاه باران دردها را نیز مبهم می کند
جابرترمک
شاعر جابر ترمک
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
