پـیرگشـتـه جـهان بـه فـضـل خـزانشـد بـه اقـبـال خـاص شـاه جـوانبــوســتــانــیــســت بـــزم فــرخ اوبــرده مــایــه ز رتــبــت نــیــســاندیــدگــانــ…
| پـیرگشـتـه جـهان بـه فـضـل خـزان | شـد بـه اقـبـال خـاص شـاه جـوان |
| بــوســتــانــیــســت بـــزم فــرخ او | بــرده مــایــه ز رتــبــت نــیــســان |
| دیــدگــانــنــد نــســتـــرن چـــهــره | مـطــربــانـنـد عــنـدلــیـب الــحــان |
| گــل و لــالــه ســت بــاده ســوری | یــافــتـــه بـــوی ایــن و گــونــه آن |
| دسـت خـاص مـلـک چـو ابــر بـهـار | کــرده بــر بـــاغ مــکــرمــت بــاران |
| عـمـده ممـلـکـت رشـید کـه مـلـک | زو بـیفـروخـت چـون ز مـهر جـهـان |
| آنکه پـیشش زمانه بـست و گشاد | خــدمــت و مـدح را مـیـان و دهـان |
| داده دعــــوی جــــود را انـــصــــاف | کـــــرده درد نـــــیــــاز را درمـــــان |
| شـب کـینـش نـدیده تـابـش صـبـح | ســود مـهـرش نـدیـده بــوی زیـان |
| تــا تــرش گـشـت روی هـیـبــت او | کــنـد شــد شــیـر چــرخ را دنـدان |
| هـر چــه ویـران کـنـد سـیـاسـت او | نــــکــــنــــد روزگــــارش آبـــــادان |
| وانـــچـــه آبـــاد کـــرده هــمـــت او | کــرد نــتـــوانــدش فـــلــک ویــران |
| کـرد جــودش چــو مـیـزبــانـی کـرد | آرزوهــای خـــلـــق را مـــهــمـــان |
| زین سـبـب تـیغ همتـش کـردسـت | ای شــگــفــتــی نــیـاز را قــربــان |
| ای ســتــوده جــواد هـر مـجــلـس | وی نــبـــرده ســـوار هــر مــیــدان |
| تــحــفـه بــس بــدیـعــی از گـردون | هـدیـه بــس شـریـفـی از گـیـهـان |
| بـهـتـر از خـدمـت تـو نـیسـت پـنـاه | بـرتـر از مـدحـت تـو نـیسـت بـیـان |
| سـاخــتــه در تــن از هـوای تــوانـد | ایـن مـخـالـف شـده چــهـار ارکـان |
| گـر نـبــودی ز حــرص خــدمـت تــو | کـالـبــد کـی قــبــول کـردی جــان |
| روشــن از تــســت عــالـم اقــبــال | تــازه از تــســت روضـه احــســان |
| مـحـمـدمـت را ز جـاه تـو تــمـکـیـن | مـکــرمــت را ز طــبــع تــو امـکــان |
| از ســخــای تــو مـی بــگــریـد ابــر | از عــطــای تــو مـی بــگـریـد کـان |
| پــای قــدرت کــبــود کـرد و ســیـاه | بـــه لــگــد روی و تـــارک کــیــوان |
| هـر کـه جــویـد ز دســت تــو روزی | نیست ممکن که بـاشدش حرمان |
| وانـکـه قـرب جـوار جـاه تــو داشـت | هــیــچ بــاکــی نــدارد از حــدثــان |
| وانکه از بأس و سطوت تـو بـخست | داد نـــتـــوانـــدش زمـــانــه امـــان |
| وانـکـه از نـصـرت تــو خــالـی مـانـد | بــه هـزیـمــت گــریـزد از خــذلــان |
| بـر نـکـو خـواه تـو ظـلـام ضـیـاسـت | بــر بـــدانــدیــش تــو هــوا زنــدان |
| تـند کوهی است حـزم تـو که فکند | لـرزه بــر کــوه بــابــل و ســهـلــان |
| تـیـز تـیـغـی اسـت عـزم تــو کآن را | نصرت و فتح صیقل است و فسان |
| عدل را جـامه ایسـت حـشـمت تـو | کــه نـگـردانـدش فــلـک خــلـقــان |
| مـلـک را نـامـه ایـسـت سـیـرت تـو | از هـنـر ســطــر و از خــرد عـنـوان |
| صورت هر خـبـر که در گیتـی است | دیـده تـدبـیر تـو بـه چـشـم عـیـان |
| هـدف هـر یقـین کـه عـالـم راسـت | دوخــتــه رای تــو بــه تــیـر کـمـان |
| تـــویــی آن راد کــف کـــجـــا رادی | کـرده ای بــر هـمـه جـهـان تــاوان |
| جـود هر دعـویئی کـه خـواهـد کـرد | بــه ز کـف تـو نـیـسـتـش بــرهـان |
| در جـهـان جـسـت امـید نـعـمـت را | جـو بــه درگـاه تـو نـیـافـت نـشـان |
| چــون در آن نـعـمـت کـثــیـر افـتــاد | بـــحـــر کـــردار ازو نـــدیــد کـــران |
| از بــــرای تــــو آفــــریـــده مـــگــــر | هر چـه نیکی است ایزد سـبـحـان |
| هــمـــه الـــهــام ایــزدی بـــاشـــد | هر چـه در خـلـق تـو دهنـد نشـان |
| گـــفـــتـــه و کـــرده تـــو را لــایــق | نــــص اخــــبـــــار و آیــــت قــــرآن |
| چــون کــنـد تــیـز دشــنـه پــیـکــار | روز بـــازار خـــنــجـــر و پـــیــکـــان |
| بـه کتـف در جـهد درخـش حـسـام | بـه جـگـر بــر زنـد شـهـاب سـنـان |
| این گران سر شود بـه زخـم سبـک | وان سبـک دل شود بـه زخم گران |
| پــشــت را خــم دهـد شـکـنـج زره | گـوش را کــر کــنـد صــریـر کــمـان |
| تــاب گــیـرد حــســام چــون آتــش | سـوی بـالا کـشـد روان چـو دخـان |
| بـــر هــوا تـــرس مــرگ بـــنــگــارد | دهــن شـــیــر و دیــده ثـــعــبـــان |
| تــو بـــرانــگــیــزی آفــتـــاب نــهــاد | آن هـیـون هـیـکـل فــلـک جــولـان |
| دل نـدانـد کـه او چــه خـواهـد کـرد | او بـدانـد کـه مـی چـه خـواهد ران |
| بـاد سـاکـن کـنی بـه پـای و رکـاب | کوه گردان کنی بـه دسـت و عنان |
| بـــه کـــف آن آبـــدار آتـــش زخـــم | کآب او دل کــنــد چـــو آتـــشــدان |
| بـــزنــی بـــر مـــیــانــه مـــغـــفـــر | بــکـشـی تــا بــه دامـن خــفـتــان |
| و این چنین معجزه تـو دانی و بـس | شـاد بـاش ای سـپـهبـد سـلطـان |
| پــادشــا بــوالــمـظــفــر ابــراهـیـم | کـــه نــیــارد چـــو او هــزار قـــران |
| شــده زو تـــازه عــزم اســـکــنــدر | مــانــده زو زنـده عــدل نـوشــروان |
| خــــشــــم او تـــــف آتـــــش دوزخ | عــفــو او آب چـــشــمــه حــیــوان |
| هر چه اندر جهان همه شاهیست | پــیـش او بــوســه داده شــادروان |
| گـشـتــه بــر بــد ســکـال دولـت او | هر گـلسـتـان کـه بـود خـارسـتـان |
| حـاسـدش در سؤال خـشـک دهن | دشـمـنـش در جـواب گـنـگ زبــان |
| هـر کـه دل کــج کــنـد بــر او گـردد | سـوخـتـه دل همچـو لـالـه نعـمـان |
| ور بــه بـــد بــنــگــرد بـــر او گــردد | چـشـم او چـشـم نرگس از یرقـان |
| گــر ز ادبــار خــویـش طــایـفــه ای | بـه هوس گشـتـه اند بـی سـامان |
| از ســراسـیـمـگـی نـمـی بــیـنـنـد | کــام آشـــفــتـــه اژدهــای دمــان |
| تــو نـگـه کـن کـه جــان ایـشــان را | چـه رسـانـد بـه عـاقـبـت طـغـیـان |
| رمـــــه را گـــــرگ زود دریـــــابـــــد | چـون کند گم رده سـپـرده شـبـان |
| مـگـر از بــهـر طـوق طـاعـت شــاه | گـشــتــه پــرورده گـردن عـصــیـان |
| مـگـر از بــهـر حــق نـعــمـت شــاه | عــالــمـی را فــرو خــورد کــفــران |
| ای جــهــان را ز تــو پـــدیــد شــده | هــمــه آثـــار رســتـــم دســتـــان |
| تـو بـسـی بــا هـزار بــبــر شـمـنـد | تــو بــســی بــا هـزار شــیـر ژیـان |
| دل بـر این و بـر آن مـبـند کـه چـرخ | هـمـه ایـن مـلــک را بــرد فــرمـان |
| کـــرده انـــد اخـــتــــران ســـیـــاره | بــه ثــبــاتــش هـزار سـال ضـمـان |
| بـــه ســر آرد تـــمــام زود نــه دیــر | لـشـکـر شـاه مـلـک ایـلـک و خـان |
| بـــزدوده حـــســـام آب چـــو بــــاد | بـر چـمـن حـلـه ای فـکـنـده خـزان |
| بـــاغ را چــون کــنــار ســایــل تـــو | پـــر ز دیـــنـــار کـــرد بــــاد بــــزان |
| هـر چـه گـردش بــهـار سـوزن کـرد | تـیر مـاهـش همـی کـنـد یکـسـان |
| هــمــه از دیــده خــود بـــپــالــایــد | دخــتـــر رز بـــه خـــانــه دهــقــان |
| مـی بـخـواه و بـه خـرمـی بـنشـین | وآنکـه خـواهی ز بـندگـان بـنشـان |
| داد گــیــتـــی بـــدادی انــدر جـــود | داد سـرمـا ز خـز و مـی بــسـتــان |
| دشــمـنـان را بــه مـوج مـرگ انـداز | دوسـتــان را بــه اوج چــرخ رسـان |
| لـشـکـری را ز مـفـلـسـی بــرکـش | عـالـمـی را ز نـیـســتــی بــرهـان |
| مـــرغـــزار نـــشـــاط را بــــنـــیـــاد | بــه وزیـر آن هـزبــر هـنــدســتــان |
| آنـکـه از گـوهـرش بـه چـرخ رسـیـد | رتــبــت گــوهــر بــنــی شــیـبــان |
| شــرح احــوال مـن ز مـن بــشــنـو | چـه شـنـوی از فـلـان و از بـهـمـان |
| بـنـده ام تـو را بـه طـوع و بـه طـبـع | بــرســیـده ز تــو بــه نــام و بــنـان |
| مـدحــت تــو مـرا عــروس ضــمـیـر | صــفــت تـــو مــرا نــگــارســتـــان |
| تــحــفـه و هـدیـه مـنـت هـمـه روز | درج در و طــــویـــلــــه مـــرجــــان |
| بـس گران می فـروشـمش بـه بـها | گرچـه من می خرم بـه طبـع ارزان |
| شـرف مـجــلـس تــو مـی خـواهـم | نـه کــفــایـت مـن از بــهـای گـران |
| گـر جـهـانـی بـه سـاعـتـی بـدهی | در نـیـایـد بــه چـشـم جـود تــو آن |
| جـامـه افـزون دهـی ز سـیم و ز زر | کـه بــود بــر عـیـارشـان حــمـلـان |
| از تــو پــیــش خــدای مــی گــویـم | شــــکـــرهـــای مـــکـــارم الـــوان |
| نـیسـت چـیزی جـز آنـکـه از بـحـرم | بــه گــهـر مــوج زد زمـیـن و زمــان |
| شـعـر من گـشـتـه فـخـر هر دفـتـر | نـام مـن گـشـتــه تــاج هـر دیـوان |
| حـاسـدان گشـتـه خـاسـر و خـائب | دشـمـنـان مـانـده خـیـره و حـیران |
| آنـچـه گـفـتـم هـمـه حـقـیقـت دان | وآنـچـه گـویم هـمـی مـجـاز مـدان |
| شـب بـی روز و درد بـی داروسـت | حـــســـد دون و کـــیــنـــه نـــادان |
| تــا بــود بــر فـلـک طــلـوع و غـروب | تـا بــود در زمـیـن مـکـیـن و مـکـان |
| بـر همـه جـنس دسـت نصـرت یاب | بــر هـمــه نـوع کــام نـهـمــت ران |
| در شرف چـون شرف بـتـاب و بـگرد | در طـرب چـون جـهان بـپـا و بـمـان |
| بــــه ســـخــــن ابــــروار لؤلؤ بــــار | بــه ســخــا مــهــروار زر افــشــان |
| گـوش تــو گـه بــه لـحـن خـنـیـاگـر | هوش تـو گه بـه قول مدحت خوان |
| بـسـتـه پـیـشـت کـمـر دو پـیکـروار | بـت مـشـکـوی و لـعـبـت کـاشـان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
