ای خـاصـه شـاه شـرق فریادچـرخـم بـکـشـد همـی ز بـیدادنا بـسـتـه دری ز مـحـنت منصـد در ز بــلـا و رنـج بــگـشــادبـی مـحـنت نیسـتـم زمـانیمــادر ز بـــ…
| ای خـاصـه شـاه شـرق فریاد | چـرخـم بـکـشـد همـی ز بـیداد |
| نا بـسـتـه دری ز مـحـنت من | صـد در ز بــلـا و رنـج بــگـشــاد |
| بـی مـحـنت نیسـتـم زمـانی | مــادر ز بـــرای مــحــنــتـــم زاد |
| زین رنج که هست بـر تن من | بـگـدازد سـنگ سـخـت و پـولاد |
| هر ساله بـلا و سختی و رنج | من بـیش کـشـیده ام درین زاد |
| شـــاگـــردی روزگـــار کـــردم | از بــهـر چـرا نـگـشـتـم اسـتـاد |
| دانـد کـه نـکـرده ام گـنـاهـی | آن کس که خـلاص خواهدم داد |
| درویشی و نیسـتـی ز لوهور | بـر کند و بـه حـضـرتـم فرسـتـاد |
| نان پـاره خویشتـن بـجـستـم | از شـــاه ظــهــیــر دولــت و داد |
| این رنگ به جز عدو نیامیخت | این بـهتـان جـز حـسـود نـنـهـاد |
| نـابـرده بـه لـفـظ نـام شـیرین | در کـوه بـمـانـده ام چـو فـرهـاد |
| از بـهر خـدای دسـت من گیر | کـز پــای تــن مـن انـدر افــتــاد |
| جــورســت ز روزگــار بــر مـن | ای حــــاکـــم روزگـــار فـــریـــاد |
| ای بـحر نبوده چون دلت ژرف | وی ابــر نـبـوده چـون کـفـت راد |
| نه داشت ثـبـات حـزم تـو کوه | نـه یـافـت مـضـای عـزم تـو بـاد |
| خـسـرو بـه تـو کـامگـار دولت | دولـت بــه تــو اسـتــوار بــنـیـاد |
| دانـم بــر تــو نـیـم فــرامـوش | زیرا کـه بـه مـدح هـسـتـیم یـاد |
| بــنـده شــومـت درم خــریـده | زیـن حـبــس گـرم کـنـی تـوآزاد |
| تـا پــیـش صـفـر بــود مـحـرم | تــا از پــس تـیـر هـسـت مـرداد |
| از دولـت و بـخـت شـاد بـادی | وانکس که به تو نه شاد ناشاد |
| این رنج کـه هسـت بـر زیادت | بـر دیـده و جـان دشـمـنـت بـاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
