بــــه عـــون ایـــزد روز رفـــتـــه از شـــوالبـــرآمــد ز فــلــک دولــت آفـــتـــاب کــمــالگذشتـه پـانصد و نه سال تـازی از هجـرتزهـی مـبــارک مـاه…
| بــــه عـــون ایـــزد روز رفـــتـــه از شـــوال | بـــرآمــد ز فــلــک دولــت آفـــتـــاب کــمــال |
| گذشتـه پـانصد و نه سال تـازی از هجـرت | زهـی مـبــارک مـاه و زهـی مـبــارک ســال |
| جـهان بـه عـدل بـیاراسـت آن بـزرگ ملـک | که دین و دولت ازو یافـتـه سـت فر و جـمال |
| ابـوالـمـلـوک ملـک ارسـلـان بـن مـسـعـود | کـه بــحـر کـوه وقـارسـت و کـوه بــحـر نـوال |
| ز هفـت چـرخ فلک او بـیافـت هفـت اقلیم | کـــه یـــافـــت ز تـــایــیــد ایــزد مـــتـــعـــال |
| چه روز بـود که پـیش از زوال چـشمه مهر | مـخـالـفـان را شـد عـمـر و جـان و جـاه زوال |
| چـهـارشـنـبـه بـود و چـهـار گـوشـه تـخـت | گـرفــت نـصــرت و تــایـیـد و دولـت و اقـبــال |
| هـمـی ولـیـت بــهـم کـرد زر و گـوهـر و در | همی عدوت بـخـایید ریگ و سنگ و سـفال |
| تـو را بـه حـیلت حـاجـت نه و خدای معین | شـده هـبـا و هـدر جـمـلـه حـیلـت مـحـتـال |
| خـدایـگـانـا تـا تـو بـه مـلـک بــنـشـسـتـی | بــه فـرخ اخـتـر و پــیـروز روز و مـیـمـون فـال |
| همـای نـصـرت زی دولـت تـو گـشـت روان | عـقـاب خـذلـان در دشـمـن تــو زد چــنـگـال |
| نه ایستاده بـه میدان هنوز خصم توراست | تو گوی ملک به یک زخم سخت کردی هال |
| چـو کوه قـاف قوی شـد ز فـر رای تـو ملک | چو رود دجله روان شد ز جود دست تـو مال |
| چه بـود ملک پس از سال پانصد از هجرت | بـدان کـه پـانـصـد دیگـر چـنـین بـود در حـال |
| بـقـای دولـت عـالـی کـه در جـهان شـرف | بـه بـاغ ملک چـو خـسـرو ملک نشـاند نهال |
| هلال ملک اسـت این پـادشـاه زاده و بـال | بـر اوج شـاهی ایمـن ز هر خـسـوف و زوال |
| بـه هفـت کـشـور گـیتـی بـگـسـتـرانـد نور | چـو بـدر گردد پـیش تـو این خجـستـه هلال |
| چـو ابـر گـاهی در بـزم بـر گـشـاید دسـت | چــو شــیــر وقــتــی در رزم بــر فــرازد یــال |
| خــدای عــزوجــل چــشــم بــد بــگـردانـاد | ز مـلـکـت ای مـلـک مـال بـخـش اعـدا مـال |
| چـنـان درآیـد در قـبــضـه تـو مـلـک جـهـان | چـنان که قـیصـر و کـسـری شـوند از عـمال |
| اگـر بـرانـی شـاهـا بـه قـصـد بـصـره و روم | کـنـد بــه پـیـش سـپـاه تـو رهـبــری اقـبــال |
| امید هر که جز از تـو امید داشت بـه ملک | دروغ بـــود دروغ و مـــحـــال بـــود مـــحـــال |
| همیشه بـر کف تـو واجـبـست روزی خلق | از آنکه کلف تـو روزی دهسـت و خـلق عیال |
| سبب تویی که دهی خلق را همی روزی | مـســبــب اسـت بــدان روزی ایـزد مـتــعـال |
| مـرادهـای تــو شـاهـا خـدای حـاصـل کـرد | کـه روز روز امـیـدســت و وقـت وقـت سؤال |
| همـیشـه تـا بـه چـمـن سـرو نـازد و بـالـد | چـو سـرو در چـمـن مـمـلـکـت بـنـاز و بـبـال |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
