تو را عشق همچون خودی ز آب و گلربــایــد هــمــی صــبــر و آرام دلبــه بــیـداریـش فـتــنـه بــرخـد و خـالبـه خـواب اندرش پـای بـند خـیالبـه صـدقـش چـن…
| تو را عشق همچون خودی ز آب و گل | ربــایــد هــمــی صــبــر و آرام دل |
| بــه بــیـداریـش فـتــنـه بــرخـد و خـال | بـه خـواب اندرش پـای بـند خـیال |
| بـه صـدقـش چـنـان سـرنهی بـر قـدم | که بـینی جهان بـا وجـودش عدم |
| چــو در چــشــم شــاهـد نــیـایـد زرت | زر و خـاک یـکـسـان نـمـایـد بـرت |
| دگــر بــا کــســت بــر نــیـایـد نــفــس | کـه بـا او نـمـانـد دگـر جـای کـس |
| تو گویی بـه چشم اندرش منزل است | وگر دیده برهم نهی در دل است |
| نه انـدیشـه از کـس کـه رسـوا شـوی | نه قوت که یک دم شـکیبـا شوی |
| گـرت جـان بـخـواهـد بـه لـب بـر نـهی | وگـر تـیغ بـر سـر نـهـد سـر نـهی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
