شاهد رحمانی
تقدیم به حضرت علی اصغر (ع)
“””””””””””””””””””””””
آه مانند پری بر شانه هایش بال بود
وقت خندیدن به روی گونه هایش چال بود
گونه هایش سرخ رنگ است آه، از این آفتاب
وه چه زیبا بود زیرِ چانه اش یک خال بود
تیر می آمد شتابان رو به سوی نای او
در خیالش نیزه بازی بود و بس خوشحال بود
آن سپر ها در خیالش گاه شکلِ سیب بود
فارغ از جنگ و ستیزِ سخت در گودال بود
او فقط می دید آشوبی میانِ خیمه هاست
یا عمویش را که در پای علم بیحال بود
پر هیاهو بود این صحرا به چشمانش ولی
مانده بود این جشنِ استقبال یا جنجال بود
این طرف در ناله اما آن طرف در هلهله
آه، ای قومِ ستمکار این چه استقبال بود
رحمانی.شاهد
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
