(۱۱)
در روز قیامت
فرشتههای موکل بر شانههای چپ و راستم
دفتر اعمالم را میگشایند و
تمام لحظاتی را که در فکر و خیالم دستت را میگرفتم
و همچون کودکان فیلمهای کارتونی
خودمان را در مزرعهی گندم کنار ده کورهای پنهان میکردیم را،
ثواب و کار نیک مینویسند!
ولی باز هراس دارم
که به دوزخ رهسپارم کنند
چونکه جرأت هیچ کاری
جز گرفتن دستانت را نداشتم.
(۱۲)
برای چشمروشنی نوزادهایی
که تازه به دنیا میآیند،
عصا و عینک تهاستکانی و
تسبیح و آیینهی جیبی و
کیسهی تنباکو و دومینه و
قیچی سبیلگیر و موگیر و
شربت سرفه و آبنبات ببرید!!!
زیرا اینجا آدمها
پیر زاده میشوند!.
(۱۳)
آیا احساس میکنی،
باید سخنی را که هرگز به زبان نیاوردهام
بازگویش کنم؟!
از سکوت من خودت پی ببر!
جز آن سخنان دیرین عاشقانه
سخنی تازه ندارم برای گفتن…
(۱۴)
وقتی که به محلهای دیگر نقل مکان کردیم
هر کسی از کامیون چیزی خالی کرد.
مادرم ظروف شیشهای را
و خواهرم گلدانهای سفالی و
برادرم کتابهایش و
پدرم فرشها را…
ناگهان همهگی به من چشمغره رفتند
وقتی چشم دوخته بودم به جای خالی تو و
چمدانی پر از اشک را از چشمانم خالی میکردم…
(۱۵)
در شهر ما
خیاطی بود
که خیلی به کار و بار خود میبالید…
هر وقتی که مرا میدید، میگفت:
برای هرکس که کفن دوختم،
محتاج لباس دیگهای نشد!
برگردان اشعار:
#زانا_کوردستان