کــرد چــون دانـا حــکـیـم نـیـکــخــواهشـهوت زن را نـکـوهش پـیش شـاهسـاخـت تـدبـیری بـه دانش کـاندر آنمــانـد حــیـران فــکــرت دانـشــوراننطفه را بـ…
| کــرد چــون دانـا حــکـیـم نـیـکــخــواه | شـهوت زن را نـکـوهش پـیش شـاه |
| سـاخـت تـدبـیری بـه دانش کـاندر آن | مــانـد حــیـران فــکــرت دانـشــوران |
| نطفه را بـی شهوت از صلبـش گشاد | در مـــحـــلـــی جـــز رحـــم آرام داد |
| بـعـد نـه مـه گـشـت پـیـدا زان مـحـل | کودکی بـی عیب و طفلی بی خلل |
| غـنـچـه ای از گـلـبـن شـاهـی دمـید | نـفــحــه ای از مـلـک آگــاهـی وزیـد |
| تــاج شــد از گــوهــر او ســربــلــنــد | تــخـت شـد از بــخـت او فـیـروزمـنـد |
| صحـن گیتـی بـی وی و چـشـم فلک | بـود آن بـی مـردم این بـی مـردمـک |
| زو بـه مـردم صـحـن آن مـعـمـور شـد | چـشـم این از مـردمـک پـر نـور شـد |
| چـون ز هر عـیبـش سـلـامـت یافـتـند | از ســلـامـت نـام او بــشــکـافـتــنـد |
| ســــالـــم از آفـــت تــــن و انـــدام او | زآســمــان آمــد ســلــامــان نــام او |
| چـون نـبـود از شـیر مـادر بـهـره مـنـد | دایـه ای کــردنــد بــهـر او پــســنــد |
| دلــبــری در نــیــکــویـی مــاه تــمــام | سـال او از بـیسـت کـم ابـسـال نـام |
| نـازک اندامـی کـه از سـر تـا بـه پـای | جــز جــزوش خــوب بــود و دلـربــای |
| بـود بـر سـر فـرق او خـطـی ز سـیـم | خـرمـنـی از مـشـک را کـرده دو نیم |
| گـیـســویـش بــود از قـفــا آویـخــتــه | زو بــه هـر مـو صــد بــلــا آویـخــتــه |
| قــامــتــش ســروی ز بــاغ اعــتــدال | افـسـر شـاهـان بـه راهـش پـایمـال |
| بـود روشـن جـبـهـه اش آیـیـنـه رنـگ | ابــروی زنـگـاریـش بــر وی چـو زنـگ |
| چـــون زدوده زنـــگ ازو آیــیـــنـــه وار | شـکـل نـونی مـانـده از وی بـر کـنـار |
| چـشم او مستـی که کرده نیم خواب | تـکـیه بـر گـل زیر چـتـر مـشـک نـاب |
| گـوش هـا نـکـتـه نـیوش از هـر طـرف | گـوهـر گـفـتــار را ســیـمـیـن صـدف |
| بـر عـذارش نـیـلـگـون خـطـی جـمـیل | رونـق مـصـر جـمـالـش هـمـچـو نـیل |
| زان خط ار چـه بـهر چـشم بـد کشید | چـشـم نیکان را بـلا بـی حـد رسـید |
| رســـتــــه دنـــدان او در خــــوشـــاب | حــقــه در خــوشــابــش لـعــل نـاب |
| در دهـــان او ره انــــدیـــشــــه گــــم | گفت و گوی عـقل فکرت پـیشـه گم |
| از لـب او جــز شــکـر نـگـرفــتــه کـام | خود کدام است آن لب و شکر کدام |
| رشـحـی از چــاه زنـخـدانـش گـشـاد | وز زنـخــدانـش مــعــلــق ایـســتــاد |
| زو هــزاران لــطــف هــا آمــد پـــدیــد | غــبــغـبــش کـردنـد نـام اربــاب دیـد |
| همچو سیمین لعبت از سیمش تنی | چـون صـراحـی بـر کـشـیده گـردنی |
| بـر تنش پـستـان چو آن صافی حبـاب | کـش نـسـیـم انـگـیـخـتـه از روی آب |
| زیر پـسـتـانش شـکـم رخـشـنـده نور | در سـفـیدی عـاج و در نرمی سـمور |
| دیـد مـشـاطـه چــو آن لـطـف شـکـم | گفـت این از صـفحـه گل نیسـت کم |
| کـرد چـون وی ایـن اشـارت سـوی آن | از سـر انگشـت اشـارت شد نشـان |
| آن نـشـان را واصـفـان خـوانـدنـد نـاف | نـافـی از وی نافـه را در دل شـکـاف |
| هــر کــه دیـدی آن مــیـان کــم ز مــو | جــــز کــــنــــاری زو نـــکــــردی آرزو |
| از گـل نـسـریـن سـریـنـش خـرمـنـی | از خــســان مــســتــور زیـر دامـنـی |
| مـخـزن لـطـف از دو دسـت او دو نـیم | آسـتـین از هـر یکـی هـمـیان سـیم |
| در کـــــــف او راحـــــــت آزردگـــــــان | سـیـلـی غـفـلـت بـر از افـسـردگـان |
| آرزوی اهـــــل دل در مـــــشــــــت او | قـفـل دل هـا را کـلـیـد انـگـشــت او |
| خــون ز دســت او درون عــاشــقــان | رنـگ حــنـایـش ز خــون عــاشــقـان |
| هر سر انگشتـش خـضاب و ناخـضاب | فــنــدق تـــر بـــود یــا عــنــاب نــاب |
| نــاخــنــانــش بــدرهـای مــخــتــلــف | بــدرهـای او ز حــیـنــا مــنـخــســف |
| شـکـل او مـشـاطـه چــون آراســتــه | از سـر هـر یـک هـلـاکـی کـاســتــه |
| چـون سخـن بـا ساق و ران او کشید | زان زبـان در کـام مـی بـایـد کـشـیـد |
| زانکه می تـرسم رسد جـایی سخـن | کـان سـخـن آید گـران بـر طـبـع مـن |
| بـــود آن ســری ز نــامــحــرم نــهــان | هیچ کـس مـحـرم نه آن را در جـهان |
| بــلـکـه دزدی پــی بــه آن آورده بــود | هـر چـه آنـجـا بــود غـارت کـرده بـود |
| در بـر آن سـیمین صـدف بـشـکـافـتـه | گــوهــر کــام خــود آنــجــا یــافــتــه |
| هـر چـه بــاشـد دیـگـری را دسـت زد | بـهتـر از چـشـم قـبـولـش دسـت رد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
