مویم آخـر جـز از سـپـید نگشتگـر چـه اول جــز از سـیـاه نـرسـترنگ آن سـرخ هم نشد گر چـندمردم آن را بـه خـون دیده بـشستمـرد را چـون سـپـید گـردد مویتـن …
| مویم آخـر جـز از سـپـید نگشت | گـر چـه اول جــز از سـیـاه نـرسـت |
| رنگ آن سـرخ هم نشد گر چـند | مردم آن را بـه خـون دیده بـشست |
| مـرد را چـون سـپـید گـردد موی | تـن چـو موی سـپـید گردد سسـت |
| نــادرســتــی بــودش رنـگ دوم | چـون درسـتـیش بـود رنگ نخـست |
| تـن بــنـه مـرگ را حـرص خـلـود | از دل خـویشتـن بـرون کن چـسـت |
| موی چون نادرست گشت بدان | که نمانده است جای موی درست |
| دوزخ جـاودانه جـسـت آن کـس | کز جـهانی عـمر جـاودانی جـسـت |
| پـند این مـسـتـمند بـشـنو نیک | دل بـر آن نه که آن سعادت تـوست |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
