بی بوسه که گویدت که مستم؟

طارق خراسانی

غم آمد و از بَرَش نَجَستم
تا قامت او شبی شکستم
ساقی برسان ز بوسه جامی
بی بوسه که گویدت که مستم؟
از دامن تو کجا کشم دست
تا عمر بوَد که با تو هستم
با مطرب و می بیا، که دانی
دیریست هماره می پرستم
گیسوی تو رشته رشته ی جان
هر رشته ی آن گرفته دستم
طارق تو بمان کنارم ای دوست
گفتی و… ز دیو و دد، برستم

19 اردیبهشت 1392

بخش غزل | پایگاه  خبری شاعر

منبع: سایت شعر ایران