طارق خراسانی
شهرِ هزار بانوی بوسه ی من
در نماز بود.
و دل برای تو شعر می سرود…
بانو
بانو
بانو
تکرار بی نهایت یک آرزو نبود
بانو،
همان زیارتِ شب های بی کسی ست
بانو همان قیامت کبری ِ دلبری ست
بانو ،
شعورِ بوسه ی مردی به مِهر بود
مِهری به مُهر
مُهری به مِهر
ثانیه هایی نمانده است
بر خاکِ من
گیسوی مِهر،
کوبه زَنَد ،
بوسه ی بَر خاک رفته را…
13 اردیبهشت 1392
بخش شعر نیمایی | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
