بـه ملـازمـان سـلـطـان کـه رسـاند این دعـا راکه بـه شـکـر پـادشـاهی ز نظـر مران گدا راز رقـیـب دیـوسـیـرت بــه خـدای خـود پـنـاهـممـگـر آن شـهـاب ثـاق…
بـه ملـازمـان سـلـطـان کـه رسـاند این دعـا را | که بـه شـکـر پـادشـاهی ز نظـر مران گدا را |
ز رقـیـب دیـوسـیـرت بــه خـدای خـود پـنـاهـم | مـگـر آن شـهـاب ثـاقـب مـددی دهد خـدا را |
مـژه ســیـاهـت ار کـرد بــه خــون مـا اشــارت | ز فـریـب او بــیـنـدیـش و غـلـط مـکـن نـگـارا |
دل عــالـمـی بــســوزی چــو عـذار بــرفـروزی | تو از این چه سود داری که نمی کنی مدارا |
همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی | بـــه پــیــام آشــنــایــان بـــنــوازد آشــنــا را |
چه قیامت است جـانا که بـه عاشقان نمودی | دل و جــان فـدای رویـت بــنـمـا عــذار مـا را |
بـه خدا که جرعه ای ده تو بـه حافظ سحرخیز | کـه دعـای صـبـحـگاهی اثـری کـند شـما را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج